Η Λίλιαν αρχοντή είναι μία πολυτάλαντη καλλιτέχνιδα, με μακρά και εντυπωσιακή καριέρα στον χώρο της υποκριτικής. Η επαγγελματική της ζωή ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία σαν χορεύτρια και έπειτα έγινε ηθοποιός. Από τότε, η Λίλιαν Αρχοντή έχει αφιερώσει τη ζωή της στην τέχνη της υποκριτικής και έχει γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ονόματα στον χώρο της θεατρικής και κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές επιτυχημένες παραστάσεις του θεάτρου, όπως το «Grease The Musical», το «Ήρθες Σαν Όνειρο» και το «The Goodbye Girl». Επιπλέον έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, όπως το «Κωνστσντίνου και Έλένης» και το «Ταμάμ».

Αυτές τις μέρες την απολαμβάνουμε στη Θεσσαλονίκη και στην παράσταση «Το Κλουβί με τις Τρελές» που έχει αναλάβει τον ρόλο της θεούσας Louise Charrier!

Η Λίλιαν Αρχοντή είναι μια επιδέξια καλλιτέχνης, με μια αυθεντική προσωπικότητα και ένα εξαιρετικό ταλέντο για την υποκριτική. Μετά από πολλά χρόνια εργασίας και αφοσίωσης, έχει καταφέρει να γίνει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες και σεβαστές ηθοποιούς στη βιομηχανία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΚΟΝΔΡΑΝΗ

Έχετε χαράξει μια μεγάλη πορεία σαν ηθοποιός. Έχετε παίξει σε εξαιρετικές παραγωγές και στο θέατρο και στην τηλεόραση. Ξεχωρίζετε κάποια από αυτές;

Θα δανειστώ τον τίτλο από το έργο του Άρθουρ Μίλερ, «Ήταν όλοι τους παιδιά μου»! Η κάθε δουλειά που έχω κάνει είναι κομμάτι του εαυτού μου, έχω κοπιάσει και την έχω λατρέψει. Αν θα πρέπει να πιεστώ για να επιλέξω, θα ξεχώριζα το «Grease The Musical» των Jim Jacobs και Warren Casey σε σκηνοθεσία David Gilmore που έκανα την καθηγήτρια Miss Lynch, με όλους τους συντελεστές που παιζόταν την ίδια περίοδο στο Λονδίνο, το «Σκηνές Του Δρόμου» του Elmer Rice σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή που έκανα την Φραουλού, το «Ήρθες Σαν Όνειρο» – musical με τον Τόλη Βοσκόπουλο και την Άντζελα Γκερέκου, σε σκηνοθεσία Gianfranco Angelucci, το «The Goodbye Girl» του Neil Simon, τον πολύ πρόσφατο «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ που ήμουν η Σαρλόττα και φυσικά «Το Κλουβί με τις Τρελές» που υποδύομαι την Louise Charrier σε σκηνοθεσία Βασίλη Πλατάκη. Και από τηλεοπτικά λάτρεψα την Μπαχάρ Σισμάνογλου στο «Ταμάμ» και την Φιόνα την Μοναδική Αγάπη στο «Κωνσταντίνου κι Ελένης», που ήταν και ο ρόλος που με καθιέρωσε.

Πώς προετοιμάζεστε για ένα ρόλο και ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος στη διαδικασία αυτή;

Διαβάζω, μελετάω, εμβαθύνω, ψάχνω όσο πιο πολλά μπορώ για τον χαρακτήρα που θα υποδυθώ και ύστερα από πολλή δουλειά γίνομαι ο ρόλος που μου έχει ζητηθεί. Και εμφανισιακά και ψυχικά. Για ‘μένα ο κάθε ρόλος έχει μία συγκεκριμένη εμφάνιση πέρα από ιδιοσυγκρασία. Έχω αλλάξει πολλές φορές το χρώμα και την κουπ των μαλλιών μου καθώς και το μακιγιάζ μου, εκτός από τα κοστούμια που θα φοράω. Αν εννοείτε «μέρος» σαν τοποθεσία δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο χώρο, συνήθως προετοιμάζομαι στο σπίτι και στο καμαρίνι μου. Αν από την άλλη εννοείτε τι μου αρέσει στη διαδικασία χτισίματος του ρόλου, είναι όταν είμαι ολοκληρωμένη και έτοιμη από την κορυφή μέχρι τα νύχια, κοιτάζομαι στον καθρέφτη, βλέπω την ηρωίδα μπροστά μου και βγαίνω στο σανίδι.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το στυλ σας ως ηθοποιός;

Όταν ξεκίνησα στη δραματική σχολή οι δάσκαλοί μου λέγαν ότι είμαι ενζενί. Με την εξέλιξή μου όλα τα χρόνια, με αποκαλούν πλέον καρατερίστα.

Ποιος πιστεύεται πως ήταν ο ρόλος που σας έκανε να ξεχωρίσετε και να αναγνωριστείτε στον χώρο της υποκριτικής;

Όπως είπα και πιο πάνω, έχω παίξει πάρα πολλούς ρόλους και στο θέατρο και στην τηλεόραση. Ο ρόλος που με έκανε ευρέως γνωστή στο κοινό είναι η Φιόνα η Μοναδική Αγάπη στο «Κωνσταντίνου και Ελένης». Αλλά ο ρόλος που πιστεύω ξεχώρισε και γράφτηκαν σπουδαίες κριτικές ήταν φέτος η Σαρλόττα στον «Βυσσινόκηπο».

O κόσμος σας αγάπησε μέσα από την τηλεόραση και μέσα από διάφορες σειρές.Κάποιες από αυτές προβάλλονται συνέχεια σε επανάληψη όπως το “Κωνσταντίνου και Ελένης”. Θεωρείτε πως προσφέρει κάτι θετικό αυτή η συνεχόμενη επανάληψη στο κοινό αλλά και στους ίδιους τους ηθοποιούς;

Η συνεχόμενη επανάληψη σίγουρα προσφέρει στο κοινό άφθονο γέλιο και στιγμές ξεγνοιασιάς. Επίσης το βλέπουν γενιές και γενιές και για αυτό έχει αποκτήσει τη διαχρονικότητά του.
Προσφέρει και στους ηθοποιούς και σ’ εμένα ειδικά την αναγνωρισιμότητα και την ασταμάτητη λατρεία κι αγάπη που παίρνω από τον κόσμο τόσα χρόνια.

Η κόρη σας είναι και αυτή ηθοποιός. Την βοηθήσατε σε αυτόν τον δρόμο; Ήσασταν θετική στο να ακολουθήσει την υποκριτική; Της δώσατε κάποιες συμβουλές στο ξεκίνημα της;

Η κόρη μου είναι ηθοποιός και φοιτήτρια αλλά ασχολείται και με πολλά άλλα πράγματα ταυτόχρονα και την στηρίζω σε ό,τι κάνει. Οι συγκυρίες, οι προτάσεις και η εξέλιξη της ήταν τέτοιες που δεν χρειάστηκε την άμεση παρέμβασή μου. Είμαι θετική στο να ακολουθήσει την υποκριτική, αφού ολοκληρώσει τις σπουδές της, πάρει όλα της τα πτυχία και μπορεί να κάνει και κάτι άλλο παράλληλα που να προσφέρει έργο στην κοινωνία. Πάντα της δίνω συμβουλές αλλά το μυαλό της και οι συλλογισμοί της είναι τέτοιοι που πάντα κάνει το σωστό.

«Το Κλουβί με τις Τρελές” βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα πήρε παράταση λόγω επιτυχίας. Πως προσεγγίσατε τον ρόλο της θεούσας μητέρας της “Αντρεά”;

Αρχικά ακολούθησα την γραμμή που μου έδωσε ο σκηνοθέτης μου, ο Βασίλης Πλατάκης. Στη συνέχεια ύστερα από προσωπική δουλειά που κάνω όλα αυτά τα χρόνια σαν επαγγελματίας ηθοποιός την εξέλιξα και έγινα η Louise Charrier!

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Το Κλουβί με τις Τρελές” εδώ.