Ένα υπέροχο νέο βιβλίο που αποτελεί μια συλλογή ανεπίδοτων ερωτικών επιστολών ενός νέου, που έρχονται να αποκαταστήσουν τον ρομαντισμό, την ευγένεια, τον θαυμασμό και την αγάπη εκεί που η εποχή μας άφησε μόνον χυδαιότητα και καμένη γη, μόλις κυκλοφόρησε. Πρόκειται για το νέο βιβλίο του συγγραφέα Κωνσταντίνου Σουέρεφ «Χαμένοι Εραστές» από τις εκδόσεις Τύρφη.

Επιστολές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν και μια βαθιά αντιπολίτευση στο ρεύμα της εποχής και την ευτέλεια που επιφυλάσσει, αλλά και με την οποία περικλείει την υπόθεση ενός επονομαζόμενου έρωτα, που έχει αποκοπεί οριστικά από οτιδήποτε όμορφο και ευγενικό, υποβιβάζοντας τον ίδιο τον συμμετέχοντα σε ένα ούτε λίγο ούτε πολύ σχεδόν καταναλωτικό προϊόν. Όμως από ότι φαίνεται δεν έχουν χαθεί όλα, ούτε είναι και τόσο δύσκολο να ζήσει και να ερωτευτεί κανείς αλλιώς…

Με αφορμή λοιπόν, αυτό το βιβλίο, ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Σουέρεφ μίλησε στο notesfromlife για την τέχνη των ερωτικών επιστολών, τι τον ώθησε να τις γράψει αλλά και μεταξύ άλλων ποιες από αυτές συγκαταλέγονται στις αγαπημένες του.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΚΟΝΔΡΑΝΗ

Πως ξεκινήσατε να γράφετε ερωτικές επιστολές και τι σας ώθησε να γράψετε ένα βιβλίο με αυτές;

Η αλήθεια είναι πως ξεκίνησα να γράφω τις ερωτικές επιστολές τυχαία, δεν ήταν κάτι επιτηδευμένο δηλαδή. Πριν ενάμιση περίπου χρόνο, διάνυσα μια αρκετά δύσκολη περίοδο με αρκετό άγχος και πίεση, κυρίως εξαιτίας της δουλειάς μου. Όταν λοιπόν πήρα άδεια, επέλεξα να επισκεφτώ την Σύρο όπου εκεί είχα μια επαφή με ένα αγόρι, το οποίο με έκανε να ξεχαστώ από την πίεση και το άγχος που αισθανόμουν και να νιώσω για λίγο ήρεμος. Την τελευταία ημέρα πριν φύγω από το νησί, έγραψα στις σημειώσεις του κινητού μου την πρώτη επιστολή. Αποτύπωσα αυτά που ένιωθα και δεν ήξερα πως να τα πω. Εκεί συνειδητοποίησα και την επιρροή που ασκούμε επάνω στους ανθρώπους χωρίς πολλές φορές να το καταλάβουμε. Στην διάρκεια λοιπόν εκείνου του καλοκαιριού άρχισα να γράφω τα πράγματα που ένιωσα μετά από κάθε τέλος που είχα με κάποιον εραστή μου. Ο λόγος που με ώθησε να γράψω εν τέλει το βιβλίο είναι αυτός που αναφέρω και στο τέλος του βιβλίου, οπότε αρκεί να το διαβάσετε για να μάθετε.

Πως προσεγγίζετε τη δημιουργία μιας ατμοσφαιρικής και συναισθηματικά φορτισμένης επιστολής;

Πάντα όταν ξεκινούσα να γράφω τις επιστολές μου έπαιρνα γνώμονα αυτά που ένιωσα στις συναντήσεις με τα συγκεκριμένα άτομα. Σημασία έπαιζε και ο χώρος στον οποίο συναντηθήκαμε καθώς και ο τρόπος που γνωριστήκαμε. Τι με έκαναν να νιώσω όλα αυτά; Στη συνέχεια απλά προσπαθούσα να βρω την κατάλληλη επιλογή λέξεων και εικόνων για να μπορώ να δώσω την βαρύτητα που ήθελα σε κάθε επιστολή.

Πως επιλέγετε τις λέξεις και τις εικόνες για να δημιουργήσετε αίσθηση έντασης και πάθους στις επιστολές σας;

Είναι αναλόγως τα δικά μου βιώματα. Για παράδειγμα στην εισαγωγή του βιβλίου χρησιμοποιώ την θάλασσα για να περιγράψω αυτό που θέλω. Με την θάλασσα πάντα είχα μια ιδιαίτερη σχέση. Η θάλασσα λειτουργούσε ως ένα κατασταλτικός παράγοντας μέσα μου, την έχω συνδυάσει με αρκετές ήρεμες στιγμές μου. Σκοπός μου ήταν όμως περισσότερο να είμαι αυθεντικός απέναντι σε εμένα και στο άτομο που απευθύνομαι.

Ποια είναι η αγαπημένη σας επιστολή που έχετε γράψει και γιατί;

Όλες οι επιστολές έχουν για εμένα ιδιαίτερη βαρύτητα για διαφορετικούς λόγους. Δεν έχω κάποια αγαπημένη που την ξεχωρίζω διότι σε όλες ένιωσα κάτι που μου έχει μείνει ακόμα και σήμερα. Η κάθε μια είναι ξεχωριστή για τον δικό της λόγο.

Πως βλέπετε τον ρόλο των ερωτικών επιστολών στην εξέλιξη των σχέσεων και της ερωτικής έκφρασης;

Πιστεύω πως το χαρτί μας βοηθάει να εκφραστούμε πιο εύκολα διότι δημιουργείται μια σχέση ανάμεσα σε εμάς και στο ίδιο, κάτι που μας βοηθάει να ανοιχτούμε πιο εύκολα. Το χαρτί επίσης είναι κάτι που μένει σε αντίθεση με τα λόγια. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν μπορούμε να δώσουμε στο εκάστοτε άτομο να καταλάβει με τα δικά μας λόγια και τον δικό μας τρόπο πως εμείς νιώθουμε γι’ αυτό. Για εμένα είναι ένας τρόπος να μας φέρει πιο κοντά.

Ποιες ελπίδες έχετε για το μέλλον της λογοτεχνίας αλλά και της έκφρασης του έρωτα μέσα από τη γραφή;

Πολλές! Υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη, κατά την γνώμη μου, ότι τα βιβλία σιγά σιγά εξαφανίζονται. Αν πραγματικά ψάξει κάποιος, θα δει πως υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός ατόμων που όχι μόνο δεν έχουν σταματήσει να διαβάζουν βιβλία, αλλά έχουν αποφασίσει να συμβάλουν στην λογοτεχνία με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο. Η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία νομίζω πως έχει πολλά παραδείγματα να μας το επιβεβαιώσει αυτό.
Τώρα όσο αναφορά την έκφραση του έρωτα μέσα από την γραφή, πιστεύω πως είναι κάτι που δεν θα σταματήσει ποτέ να υπάρχει. Πάντα οι άνθρωποι είχαμε την ανάγκη να εκφράσουμε τον έρωτα μας μέσα από την γραφή, είτε με κάποιο ποίημα, είτε με κάποιο στίχο, με κάποιο δοκίμιο, κάτι, το οτιδήποτε. Κι επειδή όπως είπα πριν, η σχέση με το χαρτί είναι διαφορετική. Μπορεί για κάποιους να είναι απρόσωπη, αλλά κατά την γνώμη μου είναι από τις πιο προσωπικές σχέσεις που μπορεί να δημιουργηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Τα βιβλία είναι τρόπος επικοινωνίας και μας κάνουν να νιώθουμε λιγότερο μόνοι, οπότε αυτό και μόνο του λέει πολλά.

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ.