Η ιστορία του Δρ. Γιώργος Σαμαράς είναι αρκετά μοναδική. Γεννήθηκε σε μια κανονική οικογένεια σε χωριό του νομού Σερρών, ωστόσο ο ίδιος κάθε άλλο παρά συνηθισμένος είναι. Προικισμένος με ένα φυσικό ταλέντο να παρατηρεί και να διασώζει, άρχισε να το εξελίσσει. Σε νεαρή ηλικία, συνήθιζε να κάνει παρέα με κορίτσια μέχρι που ήθελαν «περισσότερα», κάτι που τον έκανε να επιβεβαιώσει την ασυνείδητη πεποίθησή του ότι έπρεπε να συνεχίσει να είναι μόνος. Προς το παρόν, έχει μια ολοκληρωμένη άνετη ζωή, αγκαλιάζοντας οτιδήποτε μπορεί να επικυρώσει την επιτυχία του και να ανταμείψει τον εαυτό του για μια σκληρά εργαζόμενη καριέρα, ταξίδια για εξερεύνηση και ανακάλυψη, αναζητώντας «κάτι που λείπει» ή ίσως μια «ποιοτική αγάπη», ώστε να ζήσει μια πλήρη ζωή.

ΚΕΙΜΕΝΟ:  Dr. Constantina Skenteri

Παραδόξως, δεν πιστεύει ότι θα αγαπηθεί σωστά. Εντυπωσιάζει τις γυναίκες με τη διάνοια και τους τρόπους του. Αλλά δεν αισθάνεται ότι μπορεί πραγματικά να βρει κάποια γυναίκα με αντίστοιχη νοητική και πνευματική ικανότητα, ίσως λόγω της συνήθειας του να είναι μόνος, να αλλάζει χώρες μόνος, να ξεπερνά τις δυσκολίες μόνος, να δουλεύει μόνος, παρόλο που πάντα περιβάλλεται από άλλους ανθρώπους. Ωστόσο, όπως οι αράχνες, προσπαθεί ξανά και ξανά και ξανά. Μερικές φορές έχει χάσει το δρόμο του. Και άλλες, έχει παγιδευτεί πολύ στις φιλοδοξίες του για να δει. Εν μέρει επηρεασμένος από τα οικογενειακά πρότυπα, όπου οι δείκτες επιτυχίας ήταν ο σεβασμός και οι αξίες, υπήρχε μηδενικό περιθώριο αποτυχίας λόγω της άρνησης να «ντροπιάσει» τους γονείς. Συχνά, ο Δρ. Σαμαράς δυσκολευόταν να αφήσει τον εαυτό του να χαλαρώσει και να απολαύσει τη ζωή έξω από τη δουλειά του και τους ασθενείς του.

Στην αρχή φαίνεται ένας κύριος με διεκδικητική προσωπικότητα. Εμφανίζεται μάλλον αυτοικανοποιημένος και δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται πολύ για τους άλλους εκτός από τον εαυτό του. Θέλει να έχει υπό έλεγχο τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της εικόνας του. Κομψά ντυμένος, το χειροποίητο δερμάτινο σακίδιο είναι η προέκτασή του. Ο Δρ. Σαμαράς είναι ήρεμος, προσεκτικός και κοινωνικός, στον βαθμό που αποφασίζει ο ίδιος. Διασφαλίζει ότι όσοι δεν έχουν σημασία, δεν θα μάθουν περισσότερα για αυτόν, ιδιαίτερα εκείνοι οι γείτονες με αδιάκριτες ερωτήσεις. Χαίρεται να του σερβίρουν καλό φαγητό, να απολαμβάνει το περιβάλλον του εστιατορίου και να μαθαίνει το όνομα του σερβιτόρου.

Καθώς περνά ο καιρός, έρχεται στο φως η πραγματική του προσωπικότητα, που είναι αυτή ενός θαρραλέου, περίεργου και γενναιόδωρου ανθρώπου με βαθύ πνεύμα. Σε αντίθεση με την επιφανειακή του εντύπωση, είναι σοφός και ευγένης. Είναι μια πληθωρική δύναμη στο σταυροδρόμι μεταξύ ευφυΐας και ευαισθησίας. Έχει την τάση να είναι πεισματάρης και λίγο “απότομος”, καθώς και να γίνεται μυστικοπαθής όταν πρόκειται για τα μυστήρια του. Συνήθως αποφεύγει να χάνει χρόνο σε δικαιολογίες και να εμπλέκεται σε δυσάρεστες καταστάσεις ή σε εκείνες που απαιτούν τη δεσμευτική του συμμετοχή – υποθέσεις τις οποίες συνήθως δεν αντιμετωπίζει και ξεφεύγει, καθώς δεν έχει κάτι να υπερασπιστεί.

Αναμφίβολα ο Δρ. Σαμαράς έχει εντυπωσιακή εξέλιξη. Από ένα μοναχικό αγόρι με την περιέργεια να ανακαλύψει τι υπάρχει έξω από το χωριό του και την Ελλάδα του, έγινε ένας σοφιστικέ ψυχίατρος που ξέρει πώς να αναλαμβάνει προκλήσεις, να παίρνει υπολογισμένα ρίσκα, να λέει «όχι», να ακούει την εσωτερική του φωνή, και ταυτοχρόνως να μένει συνεχώς πιστός στον εαυτό του. Η εμπειρία του σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και οι φιλίες που έχτισε, προχώρησαν στην περιέργεια να κατανοήσει βαθύτερα τον εαυτό του και την ανθρώπινη φύση, να βρει κοινά σημεία μεταξύ χωρών και πολιτισμών, να ασχοληθεί με κάτι «πραγματικό» και να βρει ένα νόημα.

Μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες εκπαίδευσης και κατάρτισης, ο Δρ. Σαμαράς άσκησε την ειδικότητά του στην ψυχιατρική (με υποειδίκευση στην ψυχιατρική παιδιών και εφήβων) και στη νευρολογία σε διάφορες χώρες όπως η Γερμανία, η Αυστρία και η Ελβετία. Έχοντας ζήσει επίσης στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία για αρκετά χρόνια, λέει ότι «η πατρίδα είναι όπου χτυπά η καρδιά μου», δηλώνει περήφανα ότι είναι πολίτης του κόσμου, και νιώθει καλά όπου κι αν βρίσκεται. Η Αυστριακή πρώην συνάδελφός του υποστήριζε επανειλημμένα ότι «ο Τζορτζ είναι ευέλικτος και υιοθετείται εύκολα, ωστόσο δεν είναι ενσωματωμένος και εδραιωμένος στην τοπική κοινωνία».
Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης και της επαγγελματικής του εμπειρίας, ο Δρ. Σαμαράς γνώρισε πολλούς ανθρώπους, διαφορετικών πολιτισμών και προελεύσεων. Μιλώντας για διαφορές, επιμένει ότι «ανεξάρτητα από τις πολιτισμικές διαφορές, έχουμε πολλά κοινά, που θα μας επέτρεπαν μια αρμονική ζωή – οι διαφορές μας, στην ουσία, είναι λίγες και ασήμαντες». Ο Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός διείσδυσε στην Ευρώπη με τους Ευρωπαίους να χαίρονται από αυτή την κληρονομιά. Ο Δρ. Σαμαράς μεταδίδει την αγάπη του για την αφήγηση και μια από τις αγαπημένες του ιστορίες είναι ένα διασκεδαστικό παράδειγμα πολιτισμικών διαφορών στον τρόπο υποβολής ερωτήσεων για την αξιολόγηση της θέσης και του πλούτου των ανθρώπων. Ενώ οι Έλληνες ρωτούν συχνά «πόσο είναι ο μισθός σας;», οι Αυστριακοί ρωτούν «και ο κύριος Μπαμπάς γιατρός είναι;».

Ίσως ο Δρ. Σαμαράς δεν αισθάνεται την ανάγκη να ενταχθεί στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης κοινωνίας ή περιορισμένης κουλτούρας. Το θεμέλιο του, το έθνος του είναι η οικογένεια και το χωριό που άφησε πίσω στα 19, και το κουβαλάει μαζί του όπου κι αν πάει. Μπορεί η πατρίδα να μην είναι ένας τόπος, αλλά είναι συναίσθημα. Είναι οι αξίες που οικοδομούμε μόνοι μας και η ζεστασιά που νιώθουμε με τους ανθρώπους γύρω μας. Είναι η καλή ευκαιρία να έχουμε μια αξιόλογη εμπειρία.
Η διασταύρωση των πολλών παράλληλων ζωών του, της ζωής στην Ελλάδα και των άλλων σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, η προσκόλληση στη μνήμη και η προσμονή για το μέλλον, δεν είναι απλώς η διασταύρωση ιστοριών, αλλά η διασταύρωση αξιών και χρωμάτων, τι είναι σημαντικό και τι είναι μικροπρεπής. Και αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι ένα υγιές μυαλό, υγιείς σχέσεις και υγιείς εμπειρίες. Μόνος στην Ευρώπη, με μια ζωή γεμάτη θάρρος και λίγη τύχη, προκλήσεις και δόξα, φιλίες και ιστορίες αγάπης, τρεις κόρες και ένα διαζύγιο, δέσμευση και πίστη στον ρόλο του ως ψυχίατρος, ο Δρ. Σαμαράς χρησιμοποίησε τα επιτεύγματά του ως γέφυρα προς τον μυστικό σκοπό του.
Ίσως, μέσα στο μυαλό του, εξακολουθεί να επιπλέει. Ισως, είναι ακόμα στο δρόμο του να συνδεθεί με κάτι, και να «κάνει τα πράγματα καλύτερα» από την οικογένειά του, διατηρώντας στην ψυχή του την ίδια ποιότητα αγάπης όπως εκείνα τα πρώτα χρόνια στο χωριό με τους γονείς, την αδερφή και τα τρία αδέρφια του.

Το άρθρο με τίτλο «Μόνος στην Ευρώπη | Η Απεικόνιση Ενός Ψυχιάτρου» έχει σκοπό να παρουσιάσει το εσωτερικό και το εξωτερικό ταξίδι ενός Έλληνα ψυχιάτρου που εργάστηκε σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, η προσφορά του στην ανθρωπότητα και η οπτική του για τις πολιτισμικές διαφορές και την ίδια τη ζωή. Και πάνω από όλα, να τονίσει τη σημασία της ψυχικής υγείας, της ευαισθητοποίησης των ανθρώπων και της ανάπτυξης της συνείδησης ως το πρώτο βήμα προς τη βελτίωση. Πρόκειται για την περίπτωση του γιατρού Γιώργου Σαμαρά που μετά από μια μακρά καριέρα στο εξωτερικό, με αμέτρητο αριθμό ασθενών, αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί στην Ελλάδα, Θεσσαλονίκη.