Ο Άκης Λαλούσης είναι ένας καταξιωμένος επαγγελματίας μουσικός με πλούσιο και πολυδιάστατο καλλιτεχνικό έργο. Γεννημένος στην Αθήνα, σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με την καθηγήτρια Κατερίνα Καράτζα και συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης», παρακολουθώντας μαθήματα σε κορυφαία εκπαιδευτικά ιδρύματα όπως το Juilliard School of Music και το Manhattan School of Music. Στην πορεία του, συμμετείχε σε masterclass και σεμινάρια με σημαντικούς δασκάλους όπως οι Μαρκέλα και Σπύρος Μαλάς, Γκαμπριέλα Ραβάτζι και Ούλριχ Ράντεμαχερ.

Από το 2015, είναι καθηγητής Μελοδραματικής στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα διευθύνει σεμινάρια σχετικά με τη λειτουργία του αναπνευστικού και φωνητικού συστήματος. Το καλλιτεχνικό του έργο εκτείνεται σε παραγωγές σπουδαίων ελληνικών και διεθνών λυρικών σκηνών, όπως η Εθνική Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, καθώς και το Φεστιβάλ Αιγαίου. Στη διάρκεια της καριέρας του, έχει ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους σε έργα κλασικής όπερας από συνθέτες όπως οι Σαλιέρι, Μπιζέ, Μότσαρτ, Βέρντι, Πουτσίνι και Ροσσίνι, ενώ έχει συμμετάσχει σε παγκόσμιες πρεμιέρες έργων Ελλήνων και ξένων συνθετών.

Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει όχι μόνο έργα όπερας αλλά και θρησκευτική μουσική, με ερμηνείες σε σημαντικά ορατόρια από συνθέτες όπως ο Μπραμς, ο Μπρούκνερ και ο Μπαχ. Στην πορεία του, έχει συνεργαστεί με σημαντικές ορχήστρες, όπως η Συμφωνική Ορχήστρα Πράγας, η Φιλαρμονική Ορχήστρα Ρόμπερτ Σούμαν και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, και έχει ερμηνεύσει σε σημαντικούς χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το Ηρώδειο.

Με έναν τόσο πολυδιάστατο και πλούσιο καλλιτεχνικό βίο, ο Άκης Λαούσης έχει κατακτήσει μια θέση κορυφαίου λυρικού καλλιτέχνη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συνδυάζοντας τη βαθιά μουσική του κατάρτιση με την ερμηνευτική του δύναμη και την αφοσίωσή του στην τέχνη της όπερας. Με αφορμή την σκηνοθεσία της νέας παραγωγής όπερας που παρουσιάζει τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024 στις 20:00 στο Βασιλικό Θέατρο η ΚΩΘ, με τίτλο The old maid and the thief (Η γεροντοκόρη και ο κλέφτης), ο κ. Λαλούσης μίλησε για την καλλιτεχνική του πορεία, για τις βασικές απαιτήσεις που χρειάζεται ένας βαρύτονος στην όπερα και μεταξύ άλλων για το τι θα δούμε στην παράσταση της Δευτέρας.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΚΟΝΔΡΑΝΗ

Για να ξεκινήσουμε, πείτε μας λίγα λόγια για τον εαυτό σας. Πώς ξεκινήσατε την πορεία σας στην όπερα;
​
Η πορεία στην όπερα συχνά ξεκινά από ένα βαθύ πάθος για τη μουσική και την ερμηνεία, και δεν αποτελεί εξαίρεση και για εμένα. Τα πρώτα μου ερεθίσματα και τα πρώτα μου βήματα στη μουσική τα πήρα από τη μητέρα μου, η οποία από πολύ μικρή ηλικία έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε υπέροχα. Στη συνέχεια, η μουσική εκπαίδευση αποτέλεσε το θεμέλιο για την αγάπη μου για τη φωνητική τέχνη και τη σκηνική παρουσία. Η γνωριμία μου με την όπερα έγινε μέσα από το κλασικό τραγούδι, κατά τη διάρκεια μουσικών σπουδών. Εκεί έμαθα να θαυμάζω τη δύναμη της ανθρώπινης φωνής, αλλά και να κατανοώ τη σημασία της εκφραστικότητας και της θεατρικότητας. Η πρώτη μου εμπειρία με τη σκηνή ήταν καθοριστική. Η συγκίνηση του να «ζωντανεύω» έναν χαρακτήρα και να αφηγούμαι μια ιστορία μέσα από τη μουσική, με συνεπήρε.

Ακολούθησα ανώτερες μουσικές σπουδές με ειδίκευση στη φωνητική και την ερμηνεία. Η εκπαίδευσή μου περιλάμβανε όχι μόνο φωνητική τεχνική, αλλά και μαθήματα θεατρικής αγωγής και ξένες γλώσσες (γιατί η όπερα συχνά απαιτεί γνώση Ιταλικών, Γερμανικών ή Γαλλικών). Η συμμετοχή σε masterclasses με κορυφαίους ερμηνευτές και σκηνοθέτες μου έδωσε την ευκαιρία να διευρύνω τις γνώσεις μου και να ανακαλύψω την προσωπική μου ταυτότητα ως καλλιτέχνης.

Η επαγγελματική μου καριέρα ξεκίνησε με παραγωγές, όπου είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου και να εξελιχθώ. Ήταν εδώ στην πόλη μας, όπου εκείνα τα χρόνια είχε δημιουργηθεί η όπερα Θεσσαλονίκης και έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς νέους τραγουδιστές όπερας να δείξουν τις δυνατότητές τους και το υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο που έδινε, δίνει και θα δίνει, η σχολή μελοδραματικής του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης. Η εμπειρία αυτή με δίδαξε την αξία της συνεργασίας, της πειθαρχίας και της αφοσίωσης.

Με τον καιρό, η καλλιτεχνική μου πορεία επεκτάθηκε από την ερμηνεία στη σκηνοθεσία ή σε άλλες πτυχές της παραγωγής. Αυτή η μετάβαση ήρθε φυσικά, καθώς η ανάγκη μου να κατανοήσω το ευρύτερο όραμα μιας παράστασης έγινε όλο και πιο έντονη. Το ταξίδι μου στην όπερα συνεχίζει να είναι γεμάτο προκλήσεις, αλλά και βαθιά ικανοποίηση. Κάθε παράσταση, είτε ως ερμηνευτής είτε ως δημιουργός, είναι μια νέα ευκαιρία να συνδεθώ με το κοινό και να εξερευνήσω τα όρια της τέχνης μου.

Ποιες είναι οι βασικές απαιτήσεις για έναν βαρύτονο στην όπερα; Ποιες είναι οι ιδιαίτερες δυσκολίες του κάθε ρόλου που αναλαμβάνεται;

Ο βαρύτονος είναι μια από τις πιο πλούσιες και εκφραστικές φωνητικές κατηγορίες στην όπερα, με μεγάλο εύρος ρόλων που συχνά συνδυάζουν φωνητική τεχνική, δραματική ικανότητα και σκηνική παρουσία. Οι βασικές απαιτήσεις και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας βαρύτονος εξαρτώνται από το είδος και τη φύση του ρόλου που αναλαμβάνει. Ακολουθούν οι βασικές πτυχές:
Βασικές Απαιτήσεις για έναν Βαρύτονo Φωνητικό Εύρος:
Ο βαρύτονος χρειάζεται να καλύπτει ένα φωνητικό εύρος που συνήθως εκτείνεται από το Α2 έως το G4, με καθαρότητα, αντοχή και ευλυγισία. Ορισμένοι ρόλοι απαιτούν μεγαλύτερη έκταση, π.χ. πιο λυρικά ή ηρωικά μέρη.
Τεχνική Ευελιξία:
Απόλυτος έλεγχος της αναπνοής και της υποστήριξης, ιδιαίτερα σε φωνητικές γραμμές που απαιτούν legato ή έντονες δυναμικές αλλαγές. Ικανότητα να αποδίδει coloratura (γρήγορες νότες) σε ρόλους όπως του Ροσίνι, ενώ παράλληλα να διατηρεί ένταση στις φωνητικές γραμμές.
Δραματική Ερμηνεία:
Οι βαρύτονοι συχνά υποδύονται σύνθετους χαρακτήρες, από ηρωικούς μέχρι κακούς ή ευάλωτους (π.χ. Φίγκαρο στον Κουρέα της Σεβίλλης, Σκάρπια στην Τόσκα).Απαιτείται η ικανότητα να αποδίδεται η ψυχολογία και τα συναισθήματα του χαρακτήρα μέσα από τη φωνή και την υποκριτική.
Γλώσσα και Φραστική:
Οι όπερες είναι συχνά γραμμένες στα ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά ή στα ρωσικά. Ο βαρύτονος πρέπει να αποδίδει καθαρά τη γλώσσα, τονίζοντας σωστά τις λέξεις και τη μουσική φραστική.
Σκηνική Παρουσία:
Οι ρόλοι συχνά απαιτούν έντονη φυσική παρουσία, είτε πρόκειται για ευγενείς χαρακτήρες είτε για απλούς ανθρώπους. Η κίνηση στη σκηνή πρέπει να είναι φυσική και να συνδυάζεται με το τραγούδι.
Ιδιαίτερες Δυσκολίες των Ρόλων
Λυρικοί Βαρύτονοι:
Χαρακτηρίζονται από εκφραστικότητα και κομψότητα. Δυσκολία: Οι ρόλοι όπως του Φίγκαρο στον Κουρέα της Σεβίλλης ή του Ντον Τζοβάννι απαιτούν ευκολία στο legato και την coloratura, διατηρώντας την ελαφρότητα της φωνής.
Δραματικοί Βαρύτονοι:
Ρόλοι όπως του Σκάρπια στην Τόσκα ή του Ρίγκολλεττο στον Ρίγκολλεττο απαιτούν δύναμη, ένταση και δραματική επιρροή. Δυσκολία: Η ανάγκη για ένταση στη φωνή συχνά δοκιμάζει τα όρια της αντοχής και της υποστήριξης.
Ηρωικοί Βαρύτονοι (Verdi Baritones):
Ρόλοι όπως του Φάλσταφ στον Φάλσταφ ή του Μάκβεθ στον Μάκβεθ είναι γραμμένοι με μεγάλες απαιτήσεις σε ένταση, φωνητική ακρίβεια και δραματική υπόσταση. Δυσκολία: Η ισορροπία ανάμεσα στη δύναμη και την εκφραστικότητα, καθώς και η πολυπλοκότητα των χαρακτήρων.
Βαρύτονοι του Μπελκάντο:
Στα έργα του Ντονιτσέττι και του Ροσσίνι, ο βαρύτονος καλείται να αποδώσει λεπτές μουσικές γραμμές με άψογη φωνητική ευελιξία. Δυσκολία: Η ταχύτητα των φωνητικών περασμάτων και η ανάγκη για κρυστάλλινη άρθρωση.
Μοντέρνοι Ρόλοι:
Σε σύγχρονες όπερες, οι βαρύτονοι μπορεί να αντιμετωπίσουν ασυνήθιστες τεχνικές, όπως παρατεταμένες νότες ή εξαιρετικά εκφραστικά περάσματα. Δυσκολία: Η μη συμβατική φωνητική γραφή, η οποία συχνά δεν ευνοεί την παραδοσιακή τεχνική.
Προκλήσεις στην Καριέρα
Διατήρηση της Φωνής: Οι δραματικοί βαρύτονοι ειδικά πρέπει να προσέχουν την καταπόνηση.
Ευελιξία σε Ρόλους: Οι βαρύτονοι συχνά καλούνται να αλλάζουν στυλ (λυρικό, δραματικό), κάτι που απαιτεί διαφορετική τεχνική προσέγγιση. Σκηνική Διαχείριση: Η ταυτόχρονη απαίτηση για εξαιρετική φωνητική και θεατρική παρουσία μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη.
Συνοψίζοντας, η επιτυχία ενός βαρύτονου στην όπερα εξαρτάται από την τεχνική του αρτιότητα, την εκφραστικότητά του, και την ικανότητά του να ενσαρκώνει πολυδιάστατους χαρακτήρες.

Πώς προέκυψε η απόφαση να περάσετε από την ερμηνεία στη σκηνοθεσία στην όπερα; Τι σας ενέπνευσε να αναλάβετε αυτόν τον ρόλο;
Η απόφαση να περάσει κάποιος από την ερμηνεία στη σκηνοθεσία στην όπερα είναι συχνά αποτέλεσμα μιας βαθύτερης καλλιτεχνικής επιθυμίας να εξερευνήσει και να διαμορφώσει το θέατρο πέρα από την ατομική ερμηνεία. Ορισμένοι παράγοντες και πηγές έμπνευσης που συνήθως επηρεάζουν μια τέτοια απόφαση είναι οι εξής:
Ανάγκη για Δημιουργικό Έλεγχο
Ως ερμηνευτής, ένας καλλιτέχνης εστιάζει στην τελειοποίηση του ρόλου του, αλλά συχνά δεν έχει λόγο για τη συνολική αισθητική, το ύφος ή το μήνυμα της παραγωγής. Η μετάβαση στη σκηνοθεσία δίνει τη δυνατότητα να ελέγξει κανείς πώς συνδυάζονται όλα τα στοιχεία – φωνές, σκηνικά, φωτισμοί, δραματουργία – ώστε να δημιουργηθεί ένα ολοκληρωμένο όραμα.
Αγάπη για την Αφήγηση
Η όπερα είναι ένα πολυδιάστατο είδος που συνδυάζει μουσική, θέατρο, λογοτεχνία και εικαστικές τέχνες. Η σκηνοθεσία επιτρέπει σε έναν καλλιτέχνη να αφηγηθεί μια ιστορία με πιο ευρύ και πολυεπίπεδο τρόπο, πέρα από το προσωπικό του ρόλο στη σκηνή.
Εμπειρίες από τη Σκηνή
Πολλοί τραγουδιστές αποκτούν μέσα από τις παραστάσεις βαθιά γνώση για τη δραματουργία και την αλληλεπίδραση μεταξύ χαρακτήρων. Συχνά, αισθάνονται ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη γνώση για να καθοδηγήσουν άλλους ερμηνευτές και να εξερευνήσουν νέες προσεγγίσεις σε έργα που αγαπούν.
Επιρροή από Άλλους Σκηνοθέτες
Οι σπουδαίες συνεργασίες με σκηνοθέτες που έχουν μοναδικό όραμα εμπνέουν συχνά ερμηνευτές να αναλάβουν και οι ίδιοι το ρόλο του σκηνοθέτη. Η παρατήρηση της διαδικασίας ενός εμπνευσμένου σκηνοθέτη μπορεί να προκαλέσει την επιθυμία να πειραματιστούν με ιδέες που τους συγκίνησαν.
Ανάγκη για Διεύρυνση του Ρεπερτορίου
Η σκηνοθεσία επιτρέπει την ενασχόληση με έργα που μπορεί να μη ταιριάζουν φωνητικά ή ερμηνευτικά, αλλά έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ένας βαρύτονος, για παράδειγμα, μπορεί να μην έχει την ευκαιρία να τραγουδήσει ένα ρόλο τενόρου, αλλά μπορεί να τον σκηνοθετήσει και να του δώσει ζωή από μια διαφορετική οπτική.
Εξερεύνηση Νέων Ιδεών
Η σκηνοθεσία προσφέρει το πεδίο για καινοτόμες προσεγγίσεις σε κλασικά έργα ή για την εξερεύνηση λιγότερο γνωστών συνθέσεων. Οι ερμηνευτές που θέλουν να φέρουν κάτι νέο στο χώρο συχνά στρέφονται στη σκηνοθεσία για να αφήσουν το προσωπικό τους αποτύπωμα.
Προσωπική Ικανοποίηση
Η σκηνοθεσία παρέχει μια αίσθηση δημιουργικής ολοκλήρωσης, καθώς το αποτέλεσμα της δουλειάς είναι το προϊόν πολλών διαφορετικών παραμέτρων που συνδυάζονται υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη. Πολλοί καλλιτέχνες βρίσκουν σε αυτή τη διαδικασία βαθιά ικανοποίηση.
Πηγή Έμπνευσης
Η Ιδιοσυγκρασία του Καλλιτέχνη: Ορισμένοι καλλιτέχνες έχουν φυσική ροπή προς τη σκηνοθεσία λόγω της δημιουργικής και οργανωτικής τους φύσης.
Οραματική Ανάγνωση Έργων: Μια προσωπική προσέγγιση σε κλασικά έργα, ή η επιθυμία να αναδείξει κανείς νέες πτυχές ενός έργου, αποτελεί συχνά την αφετηρία.
Η Ανάγκη για Ανατροπή των Κατεστημένων: Η όπερα είναι ένας χώρος γεμάτος παραδόσεις. Η σκηνοθεσία δίνει τη δυνατότητα να σπάσει κάποιος τα στερεότυπα και να προτείνει σύγχρονες ή ριζοσπαστικές ερμηνείες. Η μετάβαση στη σκηνοθεσία είναι επομένως μια φυσική εξέλιξη για όσους θέλουν να διευρύνουν την καλλιτεχνική τους πορεία και να δώσουν νέα διάσταση στο χώρο της όπερας. Είναι μια πρόκληση που απαιτεί όραμα, πειθαρχία και πίστη στη δύναμη της συλλογικής δημιουργίας.

Τι θα δούμε και ακούσουμε στη νέα παραγωγή όπερας της ΚΩΘ στο Βασιλικό Θέατρο, με τον τίτλο The old maid and the thief (Η γεροντοκόρη και ο κλέφτης)
Το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (ΚΩΘ) παρουσιάζει τη νέα παραγωγή της όπερας “The Old Maid and the Thief” (Η γεροντοκόρη και ο κλέφτης) του Gian Carlo Menotti, τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024, στις 20:00, στο Βασιλικό Θέατρο.
Η υπόθεση διαδραματίζεται το 1939 σε μια μικρή πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Μις Τοντ ζει μια ήσυχη ζωή με τη νεαρή υπηρέτριά της, Λετίτσια. Η ρουτίνα τους αναστατώνεται όταν ένας γοητευτικός ξένος, ο Μπομπ, εμφανίζεται στην πόρτα τους. Παρά τις υποψίες ότι μπορεί να είναι ο φυγάς που αναζητείται στην περιοχή, αποφασίζουν να τον φιλοξενήσουν, οδηγούμενες σε μια σειρά από κωμικοτραγικές καταστάσεις.
Η παράσταση αποτελεί σύμπραξη της Σχολής Μελοδραματικής και της Συμφωνικής Ορχήστρας του ΚΩΘ, με μουσική διεύθυνση του Δημοσθένη Φωτιάδη και σκηνοθεσία του Άκη Λαλούση. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συμμετέχουν σπουδαστές της Σχολής Μελοδραματικής:

• Μις Τοντ: Βασιλική Πολύχρονου
• Λετίτσια: Ελένη Δανιήλ
• Μπομπ: Δημήτρης Φλάρης
• Μις Πίνκερτον: Μαρία Λιούλιου

Η είσοδος είναι ελεύθερη, με τήρηση σειράς προτεραιότητας κατά την προσέλευση, μέχρι την πλήρωση των διαθέσιμων θέσεων.

Ποιες είναι οι βασικές διαφορές και προκλήσεις ανάμεσα στο να είσαι ερμηνευτής και στο να είσαι σκηνοθέτης στην όπερα;
Το να είσαι ερμηνευτής και το να είσαι σκηνοθέτης στην όπερα είναι δύο διακριτοί ρόλοι, καθένας με τις δικές του ευθύνες, απαιτήσεις και προκλήσεις. Αν και και οι δύο ρόλοι συνεργάζονται για να δημιουργήσουν μια ολοκληρωμένη παράσταση, οι διαφορές τους έγκεινται στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τη διαδικασία παραγωγής και τη δημιουργική τους συμβολή.
Βασικές Διαφορές
Εστίαση στον Ρόλο vs. Εστίαση στη Συνολική Παραγωγή
Ερμηνευτής: Εστιάζει αποκλειστικά στον ρόλο που του ανατίθεται. Η δουλειά του είναι να ενσαρκώσει έναν χαρακτήρα, αποδίδοντας τη φωνητική και δραματική του υπόσταση.
Σκηνοθέτης: Έχει την ευθύνη για την οπτική και δραματουργική συνοχή ολόκληρης της παράστασης. Βλέπει την παραγωγή ως σύνολο, ενορχηστρώνοντας ερμηνείες, σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς και σκηνογραφία.
Τεχνική Ευθύνη
Ερμηνευτής: Η κύρια πρόκληση είναι η τελειοποίηση της φωνητικής τεχνικής και της υποκριτικής. Η εστίαση είναι στη φωνητική απόδοση και τη συναισθηματική σύνδεση με τον ρόλο.
Σκηνοθέτης: Πρέπει να κατανοήσει τόσο τη μουσική όσο και τη θεατρική διάσταση του έργου, ενώ παράλληλα να εξασφαλίσει ότι όλοι οι συντελεστές (τραγουδιστές, ορχήστρα, τεχνικοί) συνεργάζονται αρμονικά.
Επαφή με το Κοινό
Ερμηνευτής: Η σύνδεση με το κοινό γίνεται άμεσα μέσω της φωνής, της ερμηνείας και της παρουσίας στη σκηνή.
Σκηνοθέτης: Η σύνδεση με το κοινό είναι έμμεση, μέσω του γενικού οράματος και της εικαστικής/δραματουργικής εμπειρίας που δημιουργεί.
Χρονικός Ορίζοντας Εργασίας
Ερμηνευτής: Εστιάζει στην προετοιμασία πριν και κατά τη διάρκεια των παραστάσεων. Η εργασία του τελειώνει όταν η παραγωγή «ανέβει».
Σκηνοθέτης: Η εργασία ξεκινά μήνες πριν, από τον σχεδιασμό μέχρι την πρεμιέρα. Ο σκηνοθέτης ολοκληρώνει το έργο του όταν η παράσταση «ζωντανέψει» και αφήνει το αποτέλεσμα στα χέρια των ερμηνευτών.
Βασικές Προκλήσεις
Για τον Ερμηνευτή:
Τεχνική Πειθαρχία: Η φωνητική και η σωματική του ερμηνεία πρέπει να είναι αψεγάδιαστες, συχνά υπό συνθήκες πίεσης.
Συναισθηματική Αντοχή: Ο ερμηνευτής πρέπει να αποδώσει έντονα συναισθήματα ξανά και ξανά, χωρίς να εξαντληθεί.
Αλληλεπίδραση με τον Σκηνοθέτη: Πρέπει να ισορροπήσει την προσωπική του ερμηνευτική προσέγγιση με το όραμα του σκηνοθέτη.
Για τον Σκηνοθέτη:
Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού: Ο σκηνοθέτης πρέπει να καθοδηγεί μια μεγάλη ομάδα ερμηνευτών και τεχνικών, συχνά με διαφορετικές προσωπικότητες και ιδέες.
Προσαρμογή στο Ρεπερτόριο: Πρέπει να σέβεται την παράδοση ενός έργου, ενώ ταυτόχρονα να φέρνει κάτι φρέσκο και πρωτότυπο.
Ισορροπία μεταξύ Μουσικής και Σκηνικής Δράσης: Πρέπει να διασφαλίζει ότι η σκηνική δράση δεν υπερβαίνει ή υποβαθμίζει τη μουσική, αλλά την υποστηρίζει.
Πλεονεκτήματα και Ικανοποίηση
Ερμηνευτής: Αντλεί ικανοποίηση από την άμεση επικοινωνία με το κοινό και την προσωπική έκφραση μέσω του ρόλου του.
Σκηνοθέτης: Βρίσκει ικανοποίηση στην ολοκλήρωση μιας πολυδιάστατης καλλιτεχνικής δημιουργίας που αγγίζει πολλές πτυχές της όπερας.
Συνολικά, και οι δύο ρόλοι είναι απαραίτητοι για τη δημιουργία μιας επιτυχημένης όπερας. Ο ερμηνευτής φέρνει στη ζωή τον χαρακτήρα, ενώ ο σκηνοθέτης δημιουργεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτός ζωντανεύει. Η συνεργασία τους είναι το κλειδί για τη μαγεία της όπερας.

Πώς βλέπετε το μέλλον της όπερας; Υπάρχει κάτι που σας ενθουσιάζει για το μέλλον αυτού του είδους;
Το μέλλον της όπερας παρουσιάζει πολλές ενδιαφέρουσες προοπτικές, καθώς το είδος εξελίσσεται και προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής. Αν και η όπερα είναι συνδεδεμένη με την παράδοση, παραμένει ζωντανή, εξερευνώντας νέες μορφές έκφρασης, τεχνολογικές καινοτομίες και διαφορετικά κοινά. Εδώ είναι μερικές τάσεις και πτυχές που καθορίζουν το μέλλον της όπερας:
Ενσωμάτωση Νέων Τεχνολογιών
Ψηφιακές Παραγωγές: Η πανδημία επιτάχυνε τη μετάβαση σε ψηφιακές πλατφόρμες, με πολλές όπερες να παρουσιάζονται διαδικτυακά. Αυτό το μοντέλο συνεχίζει να εξελίσσεται, προσφέροντας προσβασιμότητα σε ένα παγκόσμιο κοινό.
Εικονική Πραγματικότητα (VR): Οι σύγχρονες παραγωγές πειραματίζονται με VR και επαυξημένη πραγματικότητα (AR), δημιουργώντας διαδραστικές εμπειρίες που τοποθετούν το κοινό «μέσα» στην παράσταση.
Σκηνικά και Φωτισμοί Υψηλής Τεχνολογίας: Με τη χρήση προβολών, LED και ρομποτικής, οι παραστάσεις γίνονται πιο εντυπωσιακές, προσελκύοντας νέα κοινά.
Νέα Ρεπερτόρια και Θεματολογία
Σύγχρονες Όπερες: Πολλοί συνθέτες δημιουργούν νέα έργα που ασχολούνται με θέματα όπως η κλιματική αλλαγή, η κοινωνική δικαιοσύνη και η τεχνολογία, φέρνοντας την όπερα πιο κοντά σε σύγχρονα ζητήματα.
Διαφορετικότητα: Εξελίσσεται η εκπροσώπηση διαφορετικών πολιτισμών, γλωσσών και αφηγηματικών τρόπων, με έργα που αντλούν έμπνευση από μη δυτικές παραδόσεις.
Προσέλκυση Νέου Κοινού
Προσβασιμότητα: Με μειωμένα εισιτήρια, εκπαιδευτικά προγράμματα και ανοιχτές πρόβες, οι όπερες προσπαθούν να προσεγγίσουν νεότερες ηλικιακές ομάδες.
Συνδυασμός Ειδών: Παραγωγές που ενσωματώνουν στοιχεία από άλλα είδη, όπως το μουσικό θέατρο, το χορό ή τη jazz, προσελκύουν κοινό που δεν είναι εξοικειωμένο με την παραδοσιακή όπερα.
Διεύρυνση του Χώρου και της Εμπειρίας
Εναλλακτικοί Χώροι: Η όπερα βγαίνει από τα παραδοσιακά θέατρα, με παραστάσεις σε υπαίθριους χώρους, μουσεία ή ακόμα και βιομηχανικά κτίρια, δημιουργώντας πιο προσωπικές εμπειρίες.
Διαδραστικότητα: Ορισμένες παραγωγές πειραματίζονται με διαδραστικά στοιχεία, όπου το κοινό συμμετέχει στη διαμόρφωση της ιστορίας.
Αναζωογόνηση των Κλασικών
Σύγχρονες Ερμηνείες: Παλιά έργα αναβιώνουν με νέες ερμηνευτικές προσεγγίσεις, αναδεικνύοντας πτυχές που είναι επίκαιρες και προσιτές για το σημερινό κοινό.
Εικαστικός Πειραματισμός: Οι σκηνοθέτες πειραματίζονται με το σκηνικό και τη δραματουργία, δίνοντας νέο νόημα σε κλασικά έργα. Τι Μας Ενθουσιάζει για το Μέλλον της Όπερας
Η Εξάπλωση της Δημιουργικότητας: Οι νέες γενιές συνθετών, σκηνοθετών και ερμηνευτών φέρνουν φρέσκες ιδέες και τολμηρές προσεγγίσεις. Η Παγκόσμια Διάσταση: Η όπερα γίνεται πιο ποικιλόμορφη, αγκαλιάζοντας παραδόσεις από όλο τον κόσμο. Η Σχέση με την Τεχνολογία: Η ενσωμάτωση τεχνολογιών αλλάζει την εμπειρία της όπερας, κάνοντάς την πιο συναρπαστική και προσβάσιμη. Η Διαχρονικότητά της: Παρά τις αλλαγές, η όπερα διατηρεί τον πυρήνα της – την ανθρώπινη συγκίνηση και τη δύναμη της μουσικής.
Το μέλλον της όπερας φαίνεται να είναι γεμάτο προκλήσεις, αλλά και ευκαιρίες για να εξελιχθεί, να ενθουσιάσει νέα κοινά και να διατηρήσει τη μαγεία της ως μια από τις πιο ολοκληρωμένες μορφές τέχνης. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την δυνατότητα που μας δίνετε ώστε να γνωρίσει ο κόσμος από πού ξεκινά ένας καλλιτέχνης, πόσο μεγάλη προσπάθεια χρειάζεται και μέσα από την παραγωγή της όπερας του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης να δείξουμε τη δυνατότητα που υπάρχει να εξελιχθεί για να φτάσει στη σκηνή και να αφήσει το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα.

Περισσότερες πληροφορίες για τη νέα παραγωγή όπερας του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης (ΚΩΘ) που παρουσιάζει τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024 στις 20:00 στο Βασιλικό Θέατρο, με τίτλο The old maid and the thief (Η γεροντοκόρη και ο κλέφτης).