Η Νταϊάν Κίτον, μία από τις πιο αγαπημένες κινηματογραφικές σταρ των τελευταίων 50 ετών, πέθανε σε ηλικία 79 ετών στην Καλιφόρνια. Η είδηση επιβεβαιώθηκε από το περιοδικό People. Περαιτέρω λεπτομέρειες δεν είναι διαθέσιμες αυτή τη στιγμή, ενώ οι οικείοι της ζήτησαν ιδιωτικότητα, σύμφωνα με εκπρόσωπο της οικογένειας.

Μια διαχρονική και μοναδική κινηματογραφική μορφή από την εποχή που κέρδισε το Όσκαρ για την ερμηνεία της στο Annie Hall του 1977 – ταινία που ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος, συμπρωταγωνιστής και πρώην σύντροφός της Γούντι Άλεν βασισε σε μεγάλο βαθμό στη δική της ζωή – η Κίτον πρωταγωνίστησε σε μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες του τελευταίου μισού αιώνα.

Η οξυδερκής αυτοειρωνεία της, το ταλέντο της στην κωμωδία και το ξεχωριστό της ντύσιμο – σπάνια εμφανιζόταν χωρίς καπέλο, ζιβάγκο ή αντρική γραβάτα και φαρδύ παντελόνι – την έκαναν μοναδική και αδύνατο να τη μιμηθεί κανείς.

Ο πρώτος μεγάλος κινηματογραφικός ρόλος της ήταν απέναντι στον Αλ Πατσίνο στον Νονό του Φράνσις Φορντ Κόπολα – και επανέλαβε τον ρόλο της συζύγου του Μάικλ Κορλεόνε και στα δύο σίκουελ. Άλλες υποψηφιότητες για Όσκαρ απέσπασε για τις ερμηνείες της στα Reds (1981), Marvin’s Room (1996) και Something’s Gotta Give (2003). Παράλληλα, δραματικές ταινίες όπως Looking for Mr. Goodbar, Shoot the Moon και The Good Mother την καθιέρωσαν ως ηθοποιό που δεν δίσταζε να υποδυθεί δύσκολες και αντιπαθητικές γυναίκες.

Η Κίτον και ο Άλεν συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στη θεατρική εκδοχή του Play It Again, Sam, για την οποία ήταν υποψήφια για βραβείο Tony το 1971, προτού συνεργαστούν σε οκτώ ταινίες, μεταξύ των οποίων οι Sleeper (1973), Love and Death (1975) και Manhattan (1979). Το 1993, η Κίτον ανέλαβε τον ρόλο που είχε αρχικά γραφτεί για τη Μία Φάροου στο Manhattan Murder Mystery και παρέμεινε σταθερή υποστηρίκτρια του Άλεν μετά την κατηγορία της Φάροου ότι εκείνος είχε κακοποιήσει την υιοθετημένη τους κόρη, Ντίλαν.

Άλλες δημοφιλείς και καθοριστικές κωμωδίες της περιλαμβάνουν τα Baby Boom, Father of the Bride (και τα σίκουελ του), The First Wives Club και Book Club. Το σίκουελ αυτής της ταινίας, Book Club: The Next Chapter, που κυκλοφόρησε το 2023, φαίνεται πως θα είναι ένα από τα τελευταία έργα με τη συμμετοχή της Κίτον. Μιλώντας στον Guardian για την προώθησή του, εξήγησε γιατί επέλεξε να παραμείνει τόσο δραστήρια, έχοντας συμμετάσχει σε επτά ταινίες από την αρχή της πανδημίας.

«Μου δίνει την ευκαιρία να γνωρίζω περισσότερους ανθρώπους σε διαφορετικά περιβάλλοντα», είπε. «Το λατρεύω. Είναι όλα ενδιαφέροντα. Η ζωή δεν είναι ποτέ βαρετή, ποτέ».

Μίλησε επίσης για την αγάπη της να φωτογραφίζει πόρτες και εγκαταλελειμμένα μαγαζιά, τα οποία, όπως είπε, τη συγκινούσαν «επειδή η ζωή είναι στοιχειωμένη! Έχεις μια ιδέα στο μυαλό σου για το τι είναι, ή τι θα έπρεπε να είναι, ή τι θα μπορούσε να είναι. Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι! Είναι απλώς πράγματα που ανεβαίνουν και κατεβαίνουν!»

Το 1996, η Κίτον υιοθέτησε μια κόρη, τη Ντέξτερ (που πήρε το όνομά της από τον χαρακτήρα του Κάρι Γκραντ στην ταινία The Philadelphia Story), και τέσσερα χρόνια αργότερα έναν γιο, τον Ντιουκ. «Η μητρότητα με έχει αλλάξει ολοκληρωτικά», είχε πει. «Είναι ίσως η πιο ταπεινωτική εμπειρία που έχω ζήσει ποτέ». Παρά τις πολυσυζητημένες σχέσεις της με συμπρωταγωνιστές της, όπως ο Πατσίνο και ο Γουόρεν Μπίτι, δεν παντρεύτηκε ποτέ.

Η Κίτον φρόντισε τη μητέρα της από τη διάγνωσή της με Αλτσχάιμερ το 1993 μέχρι τον θάνατό της το 2008, και αφιέρωσε μεγάλο μέρος των αυτοβιογραφιών της στη διήγηση της ζωής της μητέρας της και στη δημοσίευση των ημερολογίων της. «Ήταν τα πάντα για μένα», είχε πει για τη μητέρα της. «Ήταν υπέροχη. Ήταν το παράδειγμά μου για το τι μπορείς να κάνεις με τη ζωή. Ήταν η καρδιά όλων όσων ήταν καλύτερα». Η Κίτον υπήρξε επίσης η κύρια φροντίστρια του αδελφού της, Ράντι, ο οποίος πέθανε το 2021, ύστερα από χρόνια ψυχικών προβλημάτων.

Πέρα από την κινηματογραφική της καριέρα, η Κίτον εργάστηκε και στην τηλεόραση, μεταξύ άλλων υποδυόμενη μια δολοπλόκα μοναχή στη σειρά του Τζουντ Λο The Young Pope. Ασχολήθηκε επίσης με την ανακαίνιση και πώληση ακινήτων στις ΗΠΑ, ενώ δάνεισε το όνομά της και τη δημιουργικότητά της σε σειρές οικιακών ειδών, ρούχων, γυαλιών και κρασιού.

Το 2017, τιμήθηκε με το βραβείο για το σύνολο της καριέρας της από το American Film Institute, όπου ευχαρίστησε τους συνεργάτες της και τραγούδησε το Seems Like Old Times, το τραγούδι που ερμηνεύει η ηρωίδα της στο Annie Hall.

Με πληροφορίες: the guardian