Ευτυχία: κριτική ταινίας

»Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια»

 ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΣΙΩΛΗ

Λόγια ζωής τα οποία έμελλε να ακολουθήσουν για πάντα την μεγάλη στιχουργό μας Ευτυχία Παναγιωτόπουλου , η οποία υπήρξε συνοδοιπόρος στην πορεία του λαϊκού τραγουδιού και αγκάλιασε με τους στίχους της μελωδίες και ερμηνείες μεγάλων δημιουργών.

Γιατί ταυτόχρονα πίσω απο τον βίο της ποιήτριας , ηθοποιού και στοιχοποιού, εξίσου θρυλική ήταν και η λιμπερτίνα Ευτυχια. Μια γυναίκα που παρέταξε τον ασυμβίβαστο και εξωστρεφή χαρακτήρα της απέναντι στις νόρμες της εποχής, εξυψωνοντας την φωνή της ψυχής,του παθους και του αυθορμητισμού της.

Ο βραβευμένος Έλληνας σκηνοθέτης Άγγελος Φραντζής και η σεναριογραφος Κατερίνα Μπέη («Θηλυκή Εταιρία», «Success Story»)  -με σεναριο βασισμένο στο βιβλιο «Η γιαγιά μου η Ευτυχία» που έγραψε το 2003 η εγγονή της Ρεα Μανέλη – ζωντανευουν το πορτραίτο της Ευτυχίας Παναγιωτόπουλου για την μεγάλη οθόνη.

Η ταινία στην οποία πρωταγωνιστούν η κορυφαία Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και η απρόσμενα εκπληκτική Κάτια Γκουλιώνη καλύπτει  κινηματογραφικά ενα πολυ μεγάλο μερος της ζωης της ηρωίδας το οποίο χωρίζεται στην μέση και ερμηνευεται ηλικιακά σε δυο χρόνους  απο τις δυο ηθοποιούς.

Εδω την παρασταση κλεβει η ταλαντουχα Κατια Γκουλιωνη και αναλαμβάνει να μας συγκινήσει με μια συγκλονιστική και απολαυστικη ερμηνεία της νεότερης Ευτυχιας γεματη δυναμισμο και σθενος.
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη με την μεγαλη έμπειρια της μας καθοδηγεί και συντροφεύει με πιο ηρεμο φαινομενικά αλλα ταυτοχρονα πιο σκοτεινό και θλιμμένο ρόλο  στο δεύτερο μισο του έργου.
Μέσα απο μια διαδρομή 50 χρονων – ξεκινώντας απο την Μικρασιατικη καταστροφή – μεταφερόμαστε σε μια άλλη εποχή της ελληνικής  κοινωνιας ,ρεαλιστικά δοσμένης , στην οποία η ατίθαση ζωη της Ευτυχίας μεσα απο προσωπικες απωλειες , υπέρμετρη αγαπη  ,και λυτρωτικα παθη ,αποτυπώνεται στο ανεξίτηλο έργο της και συνάμα στην ιστορία του λαϊκού τραγουδιού.

Στην πλοκή δεν λείπει και το κωμικό στοιχείο που καταφερνει να  δέσει έξυπνα στο σφιχτο σεναριο καθως και η μουσικη με τον λυρισμο της.Παραλληλα στην ιστορία παιρνουν μερος  ιστορικες μορφες του ελληνικου πενταγραμου(Τσιτσάνης, Βλαχοπούλου, Χατζιδάκις ,Μπελου κτλ) που ενσαρκωνονται μεσα απο μια εξαιρετική επιλογή ηθοποιών, μεταξύ άλλων: η Ντίνα Μιχαηλίδου, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, ο Παύλος Ορκόπουλος, οι Ευαγγελία Συριοπούλου ,η Λίλα Μπακλέση ,η Ευγενία Σαμαρά, η Χρύσα Ρώπα Μπέλλου, ο Κρατερός Κατσούλης, ο Αντώνης Λουδάρος,η Ματθίλδη Μαγγίρα, η Κατερίνα Διδασκάλου κ.α.
Φυσικα δεν λείπουν κάποιες κοινοτοπίες καθώς και γραφικότητες (ίσως επιτηδευμένα)  αλλα γρηγορα ξεχνιούνται χαρην της νοσταλγικής αφέλειας  και του ρομαντισμου που διεπουν την ταινια.

Επισης η μεταβαση αναμεσα στους δυο διαφορετικους ηλικιακα  χαρακτηρες θα μπορουσε να ηταν πιο ομαλη και ρεαλιστικη διοτι ενω οι ερμηνειες και των δυο πρωταγωνιστριων ειναι στιβαρες ,δειχνουν να απέχουν μεταξύ τους λόγω διαφορετικής κινησης και εκφρασης.

Βασισμένη στα ταξίδια της καρδιάς της , η »Ευτυχια» του Άγγελου Φραντζη ειναι μια αέναη ηρωίδα που αντεδρασε με εναν λαικο αλλα ταυτοχρονα μοντερνο τροπο  στην κοινωνια ,αγαπησε με ανιδιοτελεια αλλα και αυτοκαταστροφη ,εχασε , μα ποτε δεν σταματησε να ζει και να γραφει.

»Μ’ενα ονειρο τρελο..»