Tι βλέπουμε στα θερινά σινεμά αυτή την εβδομάδα

Νέες ταινίες έρχονται στα θερινά σινεμά και συγκεκριμένα επτά καινούργιες και δύο κλασικές επανεκδόσεις.

Αναλυτικά:

Μόνο Αυτοί Είδαν το Δολοφόνο (Seules les Betes). Θρίλερ μυστηρίου, γαλλογερμανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Ντομινίκ Μολ, με τους Ντενίς Μενοσέτ, Λορ Καλαμί, Νάντια Τερεσκίεβιτς, Νταμιέν Μπονάρ, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι κ.ά.

Ο Ντομινίκ Μολ, των αξιόλογων “ Lemming” και “ Harry, He’s Here to Help”, προσπαθεί και πετυχαίνει με αξιοπρόσεκτη ακρίβεια να τεκμηριώσει τη σχέση των πέντε προσώπων της ιστορίας του, με την εξαφάνιση της γυναίκας, όσο και αν μοιάζει αρχικά ότι δύσκολα μπαίνει σε τάξη αυτό το παζλ αυτόνομων ιστοριών. Το μόνο που αποδυναμώνει την ταινία είναι το σχετικά αμήχανο φινάλε, κάτι για το οποίο ευθύνεται η σχετικά γρήγορη λύση του μυστηρίου. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες μπροστά στα ζητήματα που προτάσσει ο Μολ.

Μια σαγηνευτική ιστορία, δοσμένη με ρυθμό και βάθος στην ψυχολογία των ηρώων, που ερμηνεύουν επάξια οι Ντενίς Μενοσέτ, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Νάντια Τερεσκίεβιτς και τα υπόλοιπα μέλη του καστ.

Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον Μπίλι Χόλιντεϊ (The United States vs. Billie Holiday). Βιογραφικό δράμα, αμερικανικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Λι Ντάνιελς, με τους Άντρα Ντέι, Τρεβάντε Ρόουντς, Γκάρετ Χέντλουντ, Λέσλι Τζόρνταν, Νατάσα Λιόν κ.ά.

Η θρυλική Μπίλι Χόλιντεϊ εκτός από μία υπέροχη ερμηνεύτρια της μαύρης μουσικής, υπήρξε ένα σύμβολο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την καταπίεση των αφροαμερικανών τις δεκαετίες του ‘50 και ΄60, ενώ εξαιτίας του περίφημου τραγουδιού “ Strange Fruit”, για τον ρατσισμό έναντι των μαύρων, βρέθηκε στο στόχαστρο των αρχών και του FBI, με πρόφαση το πάθος της για τις καταχρήσεις ουσιών. Με βάση τις διώξεις που υπέστη από τις αρχές, ο Λι Ντάνιελς θα στήσει ένα ενδιαφέρον βιογραφικό δράμα, ένα είδος που έχει τεράστια απήχηση στο κοινό και αποτελεί πλέον μία εύκολη λύση για το Χόλιγουντ.

Στα συν της ταινίας, η μουσική και τα θαυμάσια τραγούδια, η ανασύσταση της εποχής, αλλά και η ερμηνεία της Άντρα Ντέι, υποψήφιας για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, καθώς και της Νατάσας Λιόν, στο ρόλο της ατίθασης ηθοποιού Ταλούλα Μπάνγκχεντ, με την οποία είχε μια στενή φιλία η ηρωίδα.

Αυτοί που Εύχονται το Θάνατό μου (Those Who Wish Me Dead).Περιπέτεια, αμερικανικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Τέιλορ Σέρινταν, με τους Αντζελίνα Τζολί, Φιν Λίτλ, Νίκολας Χουλτ, Τζον Μπέρνταλ, Άινταν Γκίλεν κ.ά.

Το στόρι θέλει ένα παιδί που γίνεται μάρτυρας ενός φόνου, προσπαθεί να αποφύγει τους δολοφόνους τού πατέρα του και λαμβάνει τη βοήθεια μίας δασοπυροσβέστριας, που έχει τους δικούς της εφιάλτες να θεραπεύσει και να αντιμετωπίσει μια μεγάλη δασική πυρκαγιά. Και όλα αυτά από τον Τέιλορ Σέρινταν έναν ικανό σκηνοθέτη και σεναριογράφο (“ Στα Ίχνη του Ανέμου”, “ Σικάριο: Ο Εκτελεστής”) που μάλλον παρασύρθηκε από το κακογραμμένο σενάριο και την μανιέρα της Τζολί σε μια εντελώς αδιάφορη περιπετειούλα.

Παγιδευμένοι (Shorta). Αστυνομική περιπέτεια, δανέζικης παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Φρέντερικ Λούις Χβιντ και Άντερς Ολχολμ, με τους Τζέικομπ Λόμαν, Σάιμον Σιρς, Ταρέκ Ζαγιάτ, Ντάλφι Αλ-Τζαμπούρι κ.ά.

Πρόκειται για το ντεμπούτο των Φρέντερικ Λούις Χβιντ και Άντερς Όλχολμ, ένα φιλμ που παρότι θα προβαλλόταν εύκολα και σε ένα multiplex, έκανε μία θαυμαστή πορεία σε πολλά φεστιβάλ, αρχικά από αυτό της Βενετίας. Το θέμα της απλό: Δυο αστυνομικοί θα βρεθούν εγκλωβισμένοι στο γκέτο της Κοπεγχάγης, που βρίσκεται σε κατάσταση εξέγερσης, μετά τη δολοφονία ενός μαύρου από αστυνομικούς. Φυσικά, στη χώρα της πολιτικής ορθότητας, δεν ήταν δυνατό να μην υπάρχει και ο προβληματισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή την αστυνομική βία, αλλά εντελώς επιφανειακά και προβλέψιμα. Όπως και οι χαρακτήρες ή το μοτίβο επεισοδίων και αγωνιώδους δράσης, με τους εξαγριωμένους νεαρούς του γκέτο να θέλουν τα κεφάλια των αστυνομικών. Πάντως, η φωτογραφία και η ζωντάνια της κάμερας βοηθούν πολύ στο σασπένς, ενώ το νεαρό δίδυμο των σκηνοθετών δείχνει ότι διαθέτει ένα ταλέντο, που στο μέλλον ίσως αξιοποιήσουν καλύτερα. Ίσως και στο Χόλιγουντ που τους αποθεώνει. Μέχρι τότε όμως δεν πρέπει να προσπεράσουμε τις αδυναμίες τους, καθώς γρήγορα ξεμένουν από έμπνευση, δείχνουν να μη διαθέτουν το βάθος της σκέψης και το αίσθημα ευθύνης για το σοβαρό θέμα που καταπιάνονται.

Η Ράια και ο Τελευταίος Δράκος (Raya and the Last Dragon). Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, αμερικάνικης παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Ντον Χολ, Κάρλος Λοπέζ Εστράντα, Πολ Μπριγκς, Τζον Ρίπα.

Πριν πολλά πολλά χρόνια, στο φανταστικό βασίλειο της Κουμάνδρα, δράκοι και άνθρωποι ζούσαν αρμονικά. Με την απειλή των μοχθηρών δαιμόνων Drunn, οι δράκοι θυσιάστηκαν για να σώσουν την ανθρωπότητα. Πεντακόσια χρόνια μετά, οι δαίμονες επανεμφανίστηκαν και η Ράια, μια νέα και γενναία πολεμίστρια, είναι αποφασισμένη να βρει τον τελευταίο δράκο που θα της σώσει μια και καλή. Στο ταξίδι της αυτό, θα συνειδητοποιήσει ότι πέρα από τη μαγεία των δράκων, χρειάζεται και πίστη για να σωθεί η ανθρωπότητα.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

Tom & Jerry. Οι δυο παιδικοί μας ήρωες Τομ και Τζέρι εισβάλλουν σε ένα φιλμ- μίξη live action και animation, κερδίζουν τις εντυπώσεις από τους ηθοποιούς, χάνουν όμως το αποτέλεσμα σε μια αδιάφορη νηπιακή ταινία. Αμερικάνικης παραγωγής (2020), με τους Κλόε Γκρέις Μόρετζ, Μάικλ Πένια και μεταγλωττισμένο.

Ο Άνθρωπος που Πούλησε το Δέρμα του (The Man Who Sold His Skin). Δράμα από την Τυνησία, που γύρισε το 2020 η Καουτέρ Μπεν Χάνια, διακρίθηκε στο τμήμα Ορίζοντες στο Φεστιβάλ Βενετίας, είχε μια μεγάλη διαδρομή σε μικρότερα φεστιβάλ και είναι υποψήφιο για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας 2021. Ευφάνταστη ιδέα γύρω από μία ιστορία για τη μετανάστευση. Παίζει και η Μόνικα Μπελούτσι, με ξανθιά περούκα. Είπαμε, ευφάνταστη…

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ

Σε Έναν Έρημο Τόπο (In a Lonely Place). Κλασικός Μπόγκαρτ, σε ένα αριστουργηματικό φιλμ νουάρ, που γύρισε το 1950 ο Νίκολας Ρέι.

Μία σπουδαία ταινία για το νουάρ, αλλά και για τον κόσμο του Χόλιγουντ. Είναι τέτοια η δεξιοτεχνία του Ρέι αλλά και των σημαντικών γραφιάδων Άντριου Π. Σαολτ και Έντμουντ Χ. Νορθ στο σενάριο, που με δυο κουβέντες και δυο πλάνα περιγράφουν τη διαφαινόμενη κατρακύλα του Χόλιγουντ, που σήμερα φαίνεται να έχει ολοκληρωθεί. Νεποτισμός, άκρατος κομφορμισμός, πλήρης απαξίωση στους πρωτεργάτες του σινεμά, απομάκρυνση των ιδεολόγων αγύριστων κεφαλιών, σκηνοθέτες περήφανοι για τα “ φιλμ ποπκόρν” που παράγουν.

Ο Ροζ Πάνθηρας (The Pink Panther). Η πρώτη ταινία (1963) μίας μακράς συνέχειας εξωφρενικών κωμωδιών με ήρωα τον επιθεωρητή Κλουζό και τις ασύλληπτες γκάφες του.

Ένας απίστευτος Πίτερ Σέλερς, που καταγράφει μία από τις σπουδαιότερες επιδόσεις του στην κωμωδία, τη σάτιρα των αστυνομικών φιλμ και μένει για πάντα χαραγμένος στη μνήμη μας. Ένας Μπλέικ Έντουαρντς στα μεγάλα κέφια του, που ξεκινά απαλά και συνεχώς ανεβάζει ρυθμούς μέχρι την απογείωση της ταινίας και δίνει τον απαραίτητο χώρο στον Σέλερς να οργιάσει, με τα ασταμάτητα γκαγκ, της εκπληκτικής έμπνευσης γκάφες του. Δίπλα του οι εξαίρετοι Ντέιβιντ Νίβεν και Ρόμπερτ Βάγκνερ, αλλά και μια Κλάουντια Καρντινάλε να την πιεις στο ποτήρι.