Έξι ακόμη ταινίες προβάλλονται -τέσσερις πρεμιέρες και δυο επανεκδόσεις- στις κινηματογραφικές αίθοσες. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν τα φιλμ «Τα Τρία Πατώματα», του γνώριμου Νάνι Μορέτι και το ισπανικό δράμα «Μαϊσάμπελ» της Ισιάρ Μπολέιν. Περίφημες και οι δύο επανεκδόσεις, το αριστουργηματικό «Blow-Up», που γύρισε το 1966 ο Μικελάντζελο Αντονιόνι, και το εκκεντρικό κωμικό γουέστερν «Τζο ο Λεμονάδας» του Τσέχου Όλντριχ Λίπσκι.
Τα Τρία Πατώματα (Tre Piani)
Δραματική κωμωδία, ιταλικής και γαλλικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Νάνι Μορέτι, με τους Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Μαργκερίτα Μπάι, Άλμπα Ρορβάκερ, Αντριάνο Τζιανίνι, Ντενίς Ταντούτσι κ.ά
Τρεις οικογένειες ζουν στους τρεις ορόφους του ίδιου κτιρίου σε μία πολυτελή συνοικία της Ρώμης. Μέσα σε μία δεκαετία, η ζωή αναγκάζει τους πρωταγωνιστές να έρθουν αντιμέτωποι με συγκρούσεις που επηρεάζουν τις σχέσεις μεταξύ αδελφών, γονιών, παιδιών και συζύγων. Οι επιλογές τους αντανακλούν πανανθρώπινα ηθικά ζητήματα και έχουν συνέπειες στις ζωές τους.
Η Χαμένη Κόρη (The Lost Daughter)
Δραματική ταινία, αμερικανικής και ελληνικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Μάγκι Τζίλενχαλ, με τους Ολίβια Κόλμαν, Ντακότα Τζόνσον, Τζέσι Μπάκλεϊ, Πίτερ Σάρσγκααρντ κ.ά
Η Λήδα απολαμβάνει τις μοναχικές της διακοπές στις Σπέτσες, όταν αρχίζει να εμπλέκεται σταδιακά με μια νεαρή μητέρα και την κόρη της, τις οποίες πετυχαίνει καθημερινά στην ίδια παραλία. Καθώς μάνα και κόρη έχουν μια ιδιαίτερη και έντονη σχέση, η Λήδα καταβάλλεται από τις αναμνήσεις και τα μπερδεμένα συναισθήματα αγάπης, σύγχυσης και έντασης της δικής της πρώιμης μητρότητας. Μια μυστηριώδης παρόρμηση την αναγκάζει να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο τις αντισυμβατικές επιλογές που έκανε ως νέα μητέρα και, κυρίως, τις συνέπειες αυτών των επιλογών.
Μαϊσάμπελ (Μaixabel)
Ιστορικό δράμα, ισπανικής παραγωγής του 2021, σε σκηνοθεσία Ισιάρ Μπολέιν, με τους Λουίς Τοσάρ, Μπλάνκα Πορτίγιο, Μπρούνο Σεβίγια, Μαρία Σερεθουέτα, Νταβίντ Μπλάνκα κ.ά.
Ενδιαφέρουσα πολιτική δραματική ταινία, που κέρδισε τρία βραβεία Γκόγια, έκανε τεράστια εισπρακτική επιτυχία στην Ισπανία και εστιάζει περισσότερο στο αίσθημα του μίσους που φωλιάζει στους ανθρώπους, αλλά και στην ανάγκη για συγχώρεση και σε αυτόν που τη θέλει και σε αυτόν που τη δίνει.
Το 2000 ένας πολιτικός δολοφονείται από Βάσκους αυτονομιστές της ΕΤΑ, αφήνοντας χήρα την αγαπημένη του γυναίκα, και ορφανή μια μικρή κόρη. Καθώς τα χρόνια περνούν, κάποιοι από τους καταδικασμένους Βάσκους μαχητές αρχίζουν να αναθεωρούν τη στάση τους στη φυλακή, αποκηρύσσοντας την ένοπλη βία, με αποτέλεσμα να απομονωθούν από τους πρώην συντρόφους τους. Ένας από αυτούς, έχοντας μετανοήσει ριζικά για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει, ζητά να συναντηθεί με τη χήρα του Ισπανού που ο ίδιος, μαζί με έναν σύντροφό του, σκότωσε πριν 11 χρόνια. Ενώ η κόρη της αρνείται κατηγορηματικά, προσπαθώντας να αποτρέψει τη μητέρα της από το να συναντήσει τον φονιά του πατέρα της, η Μαϊσάμπελ τελικά δέχεται να δει τον άνθρωπο που της στέρησε τον αγαπημένο της σύντροφο, σε μια παράτολμη προσπάθεια να ανακαλύψει μια δική της προσωπική δικαίωση για όσα βίωσε.
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:
Ουπς 2! Ο Νώε Ξαναέφυγε (Ooops! The Adventure Continues)
Μετά τις τρελές περιπέτειες της πρώτης ταινίας, οι κολλητοί πια φίλοι, Φίνι και Λέα, πλέουν στα ανοιχτά πάνω στην Κιβωτό του Νώε μαζί με τους γονείς τους και τα άλλα ζωάκια. Όμως, μετά από εβδομάδες χωρίς να φαίνεται πουθενά στεριά, οι προμήθειες έχουν αρχίσει να λιγοστεύουν, απειλώντας την εύθραυστη ειρήνη ανάμεσα στα σαρκοφάγα και τα φυτοφάγα ζώα. Μετά από μια σειρά ατυχιών, τα παιδιά βρίσκονται κατά λάθος εκτός της Κιβωτού – μαζί με τις τελευταίες προμήθειες! Η Λέα και ακόμη ένας ναυαγός, η καινούργια τους φίλη, Τζέλι, ξεβράζονται σε ένα απομακρυσμένο νησί, ενώ ο Φίνι ξυπνάει σε μια περίεργη κοινότητα από οικεία ζωάκια που ζουν ειρηνικά – υπό την απειλή ενός… ζωηρού ηφαιστείου! Σε μια μάχη ενάντια στον χρόνο, την παλίρροια και τις τρομακτικές δονήσεις, ο Φίνι πρέπει να σώσει τους φίλους τους, να επανενώσει την οικογένειά του και να σώσει την κοινότητα από την απόλυτη καταστροφή… Παρεμπιπτόντως, έχει δει κανείς το λευκό περιστέρι που πέταξε μακριά γυρεύοντας στεριά;
Blow-Up
Το εξαιρετικό, κλασικό πλέον, φιλμ του Μικελάντζελο Αντονιόνι («Η Έκλειψη», «Η Περιπέτεια», «Η Νύχτα») που αποτελεί την πρώτη του παραγωγή στα αγγλικά, γυρισμένη στο Λονδίνο του 1966 και κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1967.
Από τις σημαντικότερες ταινίες τής εποχής Pop Art, σε σενάριο του ιδίου και του Τονίνο Γκουέρα, φωτογραφία του Κάρλο Ντι Πάλμα, μοντάζ Φρανκ Κλαρκ, μουσική του Χέμπερτ Χάνκοκ και παραγωγή του Κάρλο Πόντι. Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης παίζει συνεχώς με την αβεβαιότητα, με το τι είναι πραγματικό και τι όχι, βάζοντας τον ήρωά του, έναν φωτογράφο που ζει μια ηδονιστική, ξέφρενη, χωρίς νόημα ζωή στο Λονδίνο, να ανακαλύπτει, ζουμάροντας μια φωτογραφία του, ύποπτες κινήσεις που οδηγούν σε ένα φόνο. Εκπληκτική εικαστική δουλειά απ’ όλους τους συντελεστές, που δένει με το πλήθος συμβολισμών τής ταινίας, η οποία στην εποχή της θεωρήθηκε άσεμνη (μπόλικο γυμνό, ναρκωτικά κλπ) και υπέστη το ψαλίδισμα από τη λογοκρισία. Θαυμάσιοι οι, γεμάτοι νεανικό σφρίγος, Ντέιβιντ Χέμινγκς, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Σάρα Μάιλς, Τζέιν Μπίρκιν. Η ταινία προβάλλεται σε αποκατεστημένες ψηφιακές κόπιες.
Τζο ο Λεμονάδας (Lemonade Joe)
Τσέχικη παρωδία γουέστερν (1964), σε σκηνοθεσία του Όλντριχ Λίπσκι, που ο τίτλος της, έγινε πολύ πιο γνωστός από την ίδια την ταινία τις δεκαετίες του ’60 και ’70. Εκκεντρική κωμωδία, ορισμένες φορές ξεκαρδιστική, που σατιρίζει ανελέητα τα στερεότυπα και τα κλισέ του χολιγουντιανού γουέστερν, γυρισμένη σε ύφος βουβής ταινίας, με λιγοστούς διαλόγους και μπόλικη μουσική. Η ταινία, που μπορεί να φαντάζει ελαφρώς παρωχημένη, αλλά ουδόλως «κακοχυμένη», έχει τη χάρη της και κυρίως τη νοσταλγική της αξία. Ο Λίπσκι, από τους επιφανείς εκπροσώπους του Νέου Κύματος του Τσέχικου σινεμά, με «ειδικότητα» στην κωμωδία, δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο για τη μακρινή Δύση, αλλά κυρίως για την αδηφαγία του αμερικάνικου καπιταλισμού, που θέλει και τη λεμονάδα του, για να ξεδιψάσει…
Notes From Life 