Κωνσταντίνος Κληρονόμος: «τραγουδάω μετατρέποντας τον αέρα σε ήχο και τον ήχο σε συναίσθημα»

O τενόρος Κωνσταντίνος Κληρονόμος είναι γνωστός στον χώρο της όπερας για το τίμπρο της φωνής του, το προσεγμένο του τραγούδι, το υποκριτικό του ταλέντο και την πληθωρική σκηνική του παρουσία. Έχει ερμηνεύσει μεταξύ άλλων ρόλους όπως Mario Cavaradossi (G. Puccini, Tosca), B.F. Pinkerton (G.Puccini, Madama Butterfly), Il Duca di Mantova (G. Verdi, Rigoletto) Chevalier des Grieux (J. Massenet, Manon), αλλά και Roméo (Ch. Gounod, Roméo et Juliette).

Επιπλέον μετράει σημαντικές συνεργασίες όπως την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Theater Bremen, το Gerhart-Hauptmann-Theater Görlitz-Zittau, το Stadttheater Pforzheim, το Theater für Niedersachsen αλλά και με ορχήστρες όπως η Deutsche Staatsphilharmonie Rheinland-Pfalz, η Moravian Philharmonic, η ΚΟΘ κ.α.

Αλλά ο κ. Κληρονόμος δεν σταματά εδώ καθώς διαπρέπει και στο κομμάτι της δισκογραφίας που περιλαμβάνει τα έργα «Κυριακές μες το χειμώνα», «Σκηνές από βουβή ταινία», αλλά και τη συμμετοχή του στο έργο «Amor Oscuro», με τον Μ. Φραγκούλη. Έχει επίσης ηχογραφήσει για την Vienna Modern Masters, με την Φιλαρμονική της Μοραβίας, τον ρόλο του Οράτιου στον «Άμλετ» του Γ. Σαίξπηρ σε σύνθεση της N. Van de Vate.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΚΟΝΔΡΑΝΗ

Πώς ξεκίνησε η καριέρα σας ως τενόρος και ποια ήταν η πρώτη σας εμπειρία στον χώρο της όπερας;

Τα πρώτα μου βήματα ως λυρικός τραγουδιστής τα έκανα στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ένα χρόνο μετά από το ξεκίνημα των σπουδών μου στο Ωδείο Athenaeum. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν στην Παιδική Σκηνή της ΕΛΣ στον ρόλο του πρίγκιπα Ramiro στο έργο Cenerentola του G. Rossini. Ακολούθησαν κάποιοι ρόλοι του σύγχρονου οπερετικού ρεπερτορίου και τέσσερα χρόνια μετά το ξεκίνημα μου τραγούδησα τον ρόλο του Nemorino στο L’ elisir d’ amore του G. Donizetti. Αυτός ήταν ουσιαστικά ο πρώτος μου μεγάλος ρόλος στην κεντρική σκηνή της ΕΛΣ.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι για να τραγουδήσετε και γιατί;

Από τα έργα που έχω τραγουδήσει μέχρι στιγμής ξεχωρίζω την Tosca του G. Puccini. Το πάθος και η ομορφιά αυτής της μουσικής σε κάνουν να γίνεις ένα με τον χαρακτήρα του ρόλου, να ξεχάσεις το εγώ σου και να βιώσεις κάτι πέρα από τον εαυτό σου.

Πώς προετοιμάζετε τη φωνή σας για μια παράσταση και ποιες είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιείτε;

Προετοιμάζω πρώτα απ’ όλα το σώμα μου και μετά το μυαλό μου. Κάνω ελαφριά γυμναστική για να αφυπνίσω το σώμα μου. Περνάω τον ρόλο μου στο μυαλό μου μουσικά και σκηνοθετικά. Κάνω ασκήσεις αναπνοής. Ξυπνάω μαλακά την φωνή το πρωί με κάποιες ασκήσεις και ελέγχω αν όλα πάνε καλά. Συνεχίζω κανονικά την ημέρα μου. Λίγη ώρα πριν την παράσταση ξεκινάω με ασκήσεις αναπνοής, ακολουθούν φωνητικές ασκήσεις και μετά κάποιες φράσεις του ρόλου. Λίγα λεπτά πριν την εμφάνισή μου στη σκηνή, καθαρίζω το μυαλό μου από ανούσιες σκέψεις ανασφάλειας και φόβου και αν όλα πάνε καλά, συναντάω τον εαυτό μου πάλι στο τέλος του έργου. Ως προς την τεχνική, προσπαθώ να υπηρετήσω την μουσική του δημιουργού με την βοήθεια του bel canto. Δεν θα μπω στην διαδικασία να περιγράψω λεπτομερώς τα τεχνικά ζητήματα γιατί αυτό είναι για το κοινό λίγο βαρετό και όχι κατανοητό. Ας πούμε απλά πως προσπαθώ να τραγουδήσω όσο πιο ελεύθερα γίνεται μετατρέποντας τον αέρα σε ήχο και τον ήχο σε συναίσθημα.

Πώς διαχειρίζεστε την πίεση και το άγχος που συνοδεύουν μια ζωντανή παράσταση;

Όντας άπειρος και νέος στην αρχή έχεις την έλλειψη του φόβου. Ανεβαίνεις στην σκηνή και είναι μέσα σου όλα καλά. Όταν αρχίζει όμως μετά από λίγο καιρό το βαθύ σκάψιμο μέσα σου και ψάχνεις και συγκρούεσαι με τον εαυτό σου, ξεκινάει τότε το μαρτύριο. Ανεβαίνεις στη σκηνή και ο φόβος σε κατακλύζει. Μετά από λίγο καιρό, συνηθίζεις την έκθεση και το πιο σημαντικό, μαθαίνεις τον εαυτό σου και τον αγαπάς λίγο λίγο, βήμα βήμα. Περνάει ο καιρός κι αν είσαι τυχερός, έχεις μάθει στην πορεία να είσαι ανοιχτός στο κάθε τι που μπορεί να συμβεί. Τα απομυθοποιείς όλα και έτσι μπορείς να τα αγαπάς πιο βαθιά. Βρίσκομαι τώρα σε αυτή τη φάση. Μελετάω σκληρά και προετοιμάζομαι καλλιτεχνικά όσο καλύτερα μπορώ και μετά αφήνομαι στο άγνωστο.

Τι θα ακούσουμε στην Πασχαλινή συναυλία της ΚΟΘ STABAT MATER και τι θα ερμηνεύσετε εσείς σε αυτήν;

Το Stabat Mater είναι ένα έργο του Gioachino Rossini που βασίζεται στην παραδοσιακή δομή της ακολουθίας Stabat Mater για χορωδία και σολίστ.
Το Stabat Mater είναι ένας χριστιανικός ύμνος του 13ου αιώνα στη Μαρία, ο οποίος απεικονίζει τα βάσανά της ως μητέρα του Ιησού Χριστού κατά τη διάρκεια της σταύρωσής του. Ο G. Rossini συνέθεσε το έργο στα τέλη της καριέρας του, αφού αποσύρθηκε από τη σύνθεση της όπερας. Ξεκίνησε το έργο το 1831 αλλά δεν το ολοκλήρωσε μέχρι το 1841.
Το Stabat Mater είναι ένα έργο για τέσσερις σολίστ (σοπράνο, μέτζο-σοπράνο, τενόρο και μπάσο), μικτή χορωδία και ορχήστρα.
Εγώ θα ερμηνεύσω τα σολιστικά μέρη του τενόρου. Το μέρος allegretto maestoso «Cujus animam», με την απίστευτη και αξέχαστη μελωδία του, συγκαταλέγεται στα πιο δύσκολα και διάσημα φωνητικά κομμάτια για εκκλησιαστική μουσική. Η μεγάλη φωνητική έκταση, η λυρικοδραματική γραφή και η πλούσια ενορχήστρωση απαιτούν από τον τενόρο έξυπνο διαμερισμό των δυνάμεών του, αντοχή και μια πλούσια παλέτα φωνητικών ηχοχρωμάτων. Εκτελείται συχνά και εκτός του έργου ως επίδειξη της τεχνικής μπραβούρα του τραγουδιστή.

Ποιο είναι το επόμενο μεγάλο σας σχέδιο ή απόσταγμα στην καριέρα σας ως τενόρος;

Δεν ξέρω, δεν έχω κάποιο μεγάλο σχέδιο. Λένε πως η ζωή συμβαίνει καθώς εσύ προσπαθείς να την σχεδιάσεις. Θα ήθελα απλά να παραμείνω ανοιχτός σε αυτά που θα ακολουθήσουν. Θα ήταν ωραία αν είμαστε όλοι υγιείς για να βρισκόμαστε σε μια θεατρική αίθουσα και να απολαμβάνουμε ωραία θεάματα και όμορφη μουσική.
Ως προς το καλλιτεχνικό μου πρόγραμμα, ακολουθούν συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Τον Ιούλιο θα τραγουδήσω τον ρόλο του Ismaele στο έργο Nabucco στο Ηρώδειο υπό την διεύθυνση του Paolo Carignani. Ακολουθούν ο ρόλος του Cavaradossi στην Tosca του G.Puccini και ο ρόλος του πρίγκιπα στην Rusalka του A. Dvořák στην Γερμανία.