«The Mole agent»: ένας μυστικός πράκτορας που συγκινεί

Κείμενο: Γεωργία Σκονδράνη

Τα συναισθήματα που βιώνουν οι τρόφιμοι στα γηροκομεία, όπως η μοναξιά που προέρχεται από την εγκατάλειψη, αναδεικνύει μέσα από το έξυπνο ντοκιμαντέρ «The Mole Agent- Μυστικός Πράκτορας» η σκηνοθέτης Μάιτε Αλμπέρντι. Η ταινία είναι σοδειάς 2020 μας έρχεται από τη Χιλή και επιπλέον βρήκε και τον δρόμο της για τη λίστα των φετινών βραβείων Όσκαρ.

Με αφορμή την ελληνική πρεμιέρα της στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μπορούμε να την απολαύσουμε online στο site του Φεστιβάλ με μόλις 3 ευρώ εδώ: https://online.filmfestival.gr/film/mustikos-praktoras-the-mole-agent/

Αν και η αρχή της ταινίας σε προϊδεάζει ότι πρόκειται να δεις κωμωδία, καθώς ο κεντρικός ήρωας ο Σέρχιο, προσλαμβάνεται από έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ, τον Ρομούλο για να κατασκοπεύσει τις συνθήκες που επικρατούν σε ένα γηροκομείο, όπου διαμένει η μητέρα μιας πελάτισσας του δεύτερου, στην πορεία αλλάζουν τα δεδομένα.

Όταν ο Σέρχιο μπαίνει στο ίδρυμα, βλέπουμε μια διαφορετική εικόνα. Βιώνουμε την εγκατάλειψη και τη μοναξιά των τρόφιμων και η διάθεση μας παίρνει μια νέα στροφή. Η σκηνοθέτης περνά εξαιρετικά από την κωμωδία στο δράμα και καταφέρνει να βγάλει το γέλιο και τη συγκίνηση σε διαδοχικές σκηνές.

Ο πρωταγωνιστής και η σκηνοθέτης. Πηγή φωτογραφίας: cinematropical.com

Ερωτηματικά δημιουργούνται για την μοίρα και την τύχη αυτών των ανθρώπων και τι συνέβη και συμβαίνει πραγματικά με τους ανθρώπους που εγκαταλείπονται στα γηροκομεία. Ο πρωταγωνιστής παλεύει επίσης με τα συναισθήματα του. Παίζει τον ρόλο του πράκτορα, καθώς τους κατασκοπεύει όλους και δίνει την αναφορά του στον εργοδότη του, αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα συναισθήματα του για τους νέους του συγκάτοικους και στην δουλειά του σαν κατάσκοπος!

Τρυφερή ταινία που βάζει σε σκέψεις τον θεατή. Η ζωή δεν σταματά όσο μεγαλώνουμε. Οι γονείς και παππούδες δεν είναι ένα βάρος που πρέπει να το ξεφορτωθούμε, όλοι οι άνθρωποι χρειαζόμαστε αγάπη και παρέα. Όλα τα παραπάνω θέματα θίγει μεταξύ άλλων το ντοκιμαντέρ και καταφέρνει σωστά να ακροβατήσει μεταξύ συναισθημάτων, μπλέκοντας στοιχεία κωμωδίας και δράματος χωρίς να κουράσει.