Άγγελος Κουρέπης: «Δεν πιστεύω στην τύχη, πιστεύω στη σκληρή δουλειά»

Ο θρυλικός “Dracula” του Bram Stoker, ζωντανεύει θεατρικά για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη από την Triple Threat Productions, και ο σκηνοθέτης Άγγελος Κουρέπης μίλησε στο notesfromlife με αφορμή την παράσταση.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΚΟΝΔΡΑΝΗ

Τι σας ενέπνευσε στον “Δράκουλα”, πώς αποφασίσατε τη σκηνική μεταφορά του;

Από την χρονιά που ιδρύθηκε η Triple Threat Productions, αποφασίζουμε όλοι από κοινού ποια θα είναι η κεντρική παραγωγή της χρονιάς μας, που θέλουμε να πειραματιστούμε και να δημιουργήσουμε. Το “Dracula” μπήκε στο τραπέζι ως μια ιδέα του Λευτέρη Κωνσταντίνου και της Κλαίρης Καραπιδάκη. Θέλαμε να κάνουμε κάτι τελείως διαφορετικό μετά το “Κλάμα βγήκε απ’ τον Παράδεισο” και να πειραματιστούμε λίγο μακριά από το είδος της καθαρής κωμωδίας και του musical. Βέβαια, η κεντρική μας παραγωγή πρέπει πάντοτε να φέρει τα στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν “θέατρο, χορός, τραγούδι”, αλλά σε διαφορετικές δόσεις κάθε φορά.

Ποιες ήταν οι προκλήσεις της θεατρικής μεταφοράς μιας τόσο εμβληματικής ταινίας (και μην ξεχνάμε και το βιβλίο φυσικά);

Η διασκευή του κειμένου μας έχει ως κύριο άξονα και το βιβλίο αλλά και διάφορες ταινίες. Η θεματολογία του είναι αυτή που το έχει καταστήσει μια από τις πιο κλασικές ιστορίες όλων των εποχών και είναι κάτι που μας υπερβαίνει σε μεγάλο βαθμό. Η έννοια της συναίνεσης, η επιθυμία της σάρκας, η μοναξιά, είναι θεματικές που δεν θα πάψουν ποτέ να απασχολούν και που ήταν μεγάλο στοίχημα στο πως θα αποδοθούν θεατρικά όλες αυτές οι συνθήκες. Τα τελευταία χρόνια όμως, λόγω της απομυθοποίησης που συμβαίνει σε διάφορους τομείς όπως η πίστη, ο θρύλος κτλ, έχει έρθει μια καινούργια λέξη στην πραγματικότητα μας. Το cringe, κάτι που σου προκαλεί μια αμηχανία. Στην σκηνική μεταφορά, δουλέψαμε πολύ και διορθώσαμε πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έτσι, δίνοντας έμφαση στην δομή της ιστορίας και στους πυρήνες της αλλά και στην ρεαλιστική ουσιαστικότητα που φέρουν οι χαρακτήρες που ξετυλίγουν την πλοκή.

Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη στιγμή στην παράσταση που ανυπομονείτε να τη δείξετε στο κοινό της πόλης;

Είναι αρκετές οι στιγμές που περιμένω να δω την αντίδραση του κοινού αρχικά γιατί χωρίς αυτό δεν υπάρχει η θεατρική συνθήκη και κατά δεύτερον γιατί παίζουμε με γνώμονα μια τελείως καινούργια αισθητική, κρατώντας την κλασσικότητα μόνο όσον αφορά το κείμενο. Θα ήθελα την γνώμη του κοινού στις σκηνές που το γυμνό, η σαρκική επαφή, η θρησκεία, η έννοια του μεταφυσικού πρωταγωνιστούν, για να είμαι ακόμα πιο βέβαιος ότι τα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε μέσω της παράστασης δεν σταματούν στην επιφάνεια και σε μια πάγια αντίληψη περί εμπορικότητας του θεάματος, αλλά ότι σκάβουν βαθύτερα και τα έχουμε σεβαστεί όλα απόλυτα.

Είναι ένα έργο που προκαλεί διάφορα συναισθήματα στον θεατή. Πως νομίζετε πως θα το υποδεχτεί το κοινό της Θεσσαλονίκης;

Όπως και την εποχή που ανεβάζαμε το “Κλάμα”, έτσι και τώρα, θέλω ο κόσμος να αγκαλιάσει την ιδέα και τον πειραματισμό και να του δώσει την ευκαιρία που του αξίζει. Να πάρει την απόφαση να έρθει να παρακολουθήσει κάτι διαφορετικό. Και βάζοντας τελευταίο εμένα και την δική μου δουλειά στην παράσταση, θα ήθελα εκ νέου, όπως και κάθε φορά που ανεβάζω μια παράσταση, να δοθεί ιδιαίτερη σημασία από όλους τους θεατές στο πόσο σπουδαίοι είναι οι καλλιτέχνες της πόλης μας και στην υποκριτική και στον χορό και ότι δεν στερούνται από τίποτα παρά μόνο από ευκαιρίες.

Έχετε μια ιδιαίτερη αγάπη για τον κινηματογράφο, καθώς τα 3 τελευταία έργα σας στο θέατρο αντλούνται από αυτόν. ’Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο”, “Moulin Rouge” και τώρα “Dracula”. Με ποιο κριτήριο επιλέγετε τα έργα σας;

Υπάρχει μια συγκεκριμένη αντίληψη που υπάρχει στα θεατρικά δεδομένα, που λέει ότι το κινηματογραφικό κείμενο δεν μπορεί να αποδοθεί σκηνικά, αλλά και ίσως δεν έχει την ίδια αντίστοιχη αξία όπως ένα κλασικό θεατρικό κείμενο. Ένα από τα πράγματα που έμαθα μεγαλώνοντας, είναι να μην κατηγοριοποιώ ούτε τα είδη, αλλά ούτε και να θεωρώ “κάπως” τα έργα που μας έχουν αφήσει τόσο σπουδαίοι δημιουργοί. Ανεξαρτήτως του πως ανεβαίνει κάτι, ως θεατρική μεταφορά, ως χορευτικό θέαμα ή ως musical, μια σπουδαία ιστορία είναι πάντα σημαντικό να λέγεται εκ νέου. Ως ομάδα που αποτελείται από απόλυτα αυτοδημιούργητους ανθρώπους, δεν δίνουμε καμία σημασία στο τι μπορεί να πιστέψουν ή όχι οι άλλοι, αλλά οφείλουμε πάντα να πιστεύουμε εμείς στις δυνάμεις και σε αυτά που θέλουμε να πούμε και να έχουμε πάντα καθαρή πρόθεση.

O σκηνοθέτης Άγγελος Κουρέπης είναι πλέον ένα γνώριμο πρόσωπο της Θεσσαλονίκης. Πως θα περιγράφατε τον εαυτό σας με λίγα λόγια;

Δεν ξέρω αν είμαι γνώριμο πρόσωπο της πόλης, αυτό που παίρνω ως μήνυμα είναι ότι η δουλειά μου μέσω της Triple Threat αφορά κάποιο μέρος του κοινού και ευτυχώς για τους σωστούς κατ’ εμένα λόγους. Θα περιέγραφα τον εαυτό μου σίγουρα πρώτα ως εργασιομανή και άνθρωπο που δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό που κάνω, ανθρωποκεντρικό γιατί με αφορά πάρα πολύ η ενέργεια και η συνθήκη πως οι άνθρωποι πρέπει να είναι πάντοτε στο επίκεντρο όλων των αποφάσεων και της προσοχής μας αλλά και δυστυχώς κατ’ εμέ έναν άνθρωπο που δεν δίνει όσο χρόνο θα ήθελε στους άλλους λόγω υποχρεώσεων. Έχω μια πολύ προσωπική οπτική για το πως διαχειρίζομαι όλες τις έννοιες στη ζωή ενός ανθρώπου, όπως η φιλία, η αγάπη, ο έρωτας, η τέχνη. Δεν πιστεύω στην τύχη, πιστεύω στη σκληρή δουλειά που αρπάζει την ευκαιρία και προσπαθώ να μην ξεχνάω ποτέ ότι ήμουν, είμαι και θα είμαι, ένα παιδί από ένα χωριό της Μακεδονίας, που μεγάλωσα σε ένα κομμωτήριο και όπου και να έχω βρεθεί και ότι και να έχω κάνει, δεν καταστρέφει την καρδιά μου αλλά κρατάω αυτή την ειλικρίνεια και την αμεσότητα που θέλω να υπάρχω στη ζωή, χωρίς να φέρω επάνω μου την τέχνη ως μανδύα βαριάς κουλτούρας και αποστασιοποίησης.

Μιλήστε μας για την εταιρεία παραγωγής σας, την Triple Threat Productions.

Η εταιρεία μας ξεκίνησε την στιγμή που όλοι συνεργαζόμασταν ήδη μεταξύ μας μέσω άλλων projects και άρχισε να δραστηριοποιείται κατ’ ευθείαν μέχρι που μας σταμάτησε η υγειονομική κρίση. Έτσι, φτιάξαμε το νέο μας σπίτι για να στεγάσουμε όλοι τα όνειρα μας, αλλά και να δουλέψουμε και όλοι μαζί εκ νέου, με γνώμονα αυτά που θέλαμε να κάνουμε μαζί. Ήδη γράφει τον τρίτο χρόνο λειτουργίας της και είμαστε χαρούμενοι και πάρα πολύ δημιουργικοί για την καλλιτεχνική οικογένεια που έχουμε δημιουργήσει.

Μετά τον “Δράκουλα” τι; Υπάρχει κάτι άλλο στα σκαριά;

Υπάρχουν αρκετά project που τρέχουν παράλληλα, μια ακόμη χορευτική παράσταση μας που είναι το “Chicago” και θα έχουμε τη χαρά να βρεθούμε όλοι επί σκηνής μαζί με την Κλαίρη Καραπιδάκη και τον Λευτέρη Κωνσταντίνου για πρώτη φορά στη ζωή μας μετά από χρόνια συνεργασίας, ο “Μικρός Πρίγκιπας” που ξεκινάει την περιοδεία του εκτός Θεσσαλονίκης αλλά και μια νέα δουλειά, το “Ελεύθερο Ζευγάρι”, που θα φέρει στη σκηνή πολύ αγαπημένους και ταλαντούχους ανθρώπους να μιλήσουν για τις ανθρώπινες σχέσεις στην εποχή μας.

Η παράσταση «Δράκουλας» έρχεται στην σκηνή του Θεάτρου Αθήναιον από τις 4 Μαρτίου και για επιλεγμένο αριθμό παραστάσεων. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.