Ονειρεύτηκα τη Φλωρεντία…

01/02/2014

Η βροχή έπιασε σήμερα το πρωί και χτυπούσε στο τζάμι με μανία, τρελαίνοντας το μυαλό και ρίχνοντας τη διάθεση. Η επόμενη σκέψη μου ήταν να φύγω και πάλι. Ταξιδάκι-αστραπή στη γειτονική χώρα για να ξεφύγω για λίγο από την καθημερινότητα.

Εκεί που καθόμουν κολλητά στο παγωμένο τζάμι το πρωί, σκέφτηκα το πρόσφατο ταξίδι μου στην Φλωρεντία. Ένα μέρος μαγικό. Όλες οι σκέψεις σβήνουν και χάνονται εκεί. Όσο περνούν οι μέρες στη γη που περπάτησαν ο Ντα Βίντσι και ο Μπουοναρότι, τόσο τα προβλήματα και οι έγνοιες φεύγουν μακρυά.

H περιπλάνηση συνεχίζεται…

Το Duomo, το Βαπτιστήριον, τα αγάλματα στους δρόμους και τα σιντριβάνια στις πλατείες. Τι μπορεί να πάει στραβά στη Φλωρεντία; Τίποτα. Όταν οι φίλοι μου απεύθηναν την κλασική πια ερώτηση για το αν θα έμενα για πάντα εκεί, φυσικά και απάντησα ναι.

Διαβάζοντας το κείμενο για τον κόκκινο τρούλο του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας (Duomo), στο τεύχος Φεβρουαρίου του National Geographic,  θυμήθηκα το ταξίδι αυτό.     

Το ταξίδι οργανώθηκε μέσα σε λίγες μέρες μαζί με μια φίλη, πριν λίγους μήνες. Στη Φλωρεντία πήγα για ένα σεμινάριο. Όχι για να το παρακολουθήσω εγώ, αλλά η φίλη μου η Κωνσταντίνα. Και σκέφτηκα μετά την πρόταση της να τη συνοδεύσω, βρε δεν πάω; Mια Φλωρεντία τον Νοέμβριο ήταν ότι μου έλειπε. Μια εβδομάδα ξεκούρασης και όχι σκέψης. 

Με τα δυο μου πόδια την περπάτησα ολόκληρη. Είπα όχι σε λεωφορεία και ταξί. Και τελικά δικαιώθηκα. 

Τι να πρωτοθυμηθώ από αυτήν την υπέροχη πόλη; Τους ευγενικούς και πάντα πρόθυμους ντόπιους να σε βοηθήσουν με το παραμικρό και να απαντήσουν σε κάθε σου απορία; Τα απίστευτα έργα τέχνης, τις πλατείες με τα υπέροχα αγάλματα-συντριβάνια ή τις λιχουδιές και τους πάμφθηνους με μοναδικά αρώματα καφέδες; Πήγα της προάλλες σε in στέκι της Θεσσαλονίκης και πλήρωσα τον διπλό καπουτσίνο 6 ευρώ.  Σκέφτηκα πως, φύλλα χρυσού θα είχε μέσα δεν εξηγείται αλλιώς…. 
Στη Φλωρεντία ο καφές, 1 ευρώ. Και μη μου πείτε πως η Ιταλία είναι η χώρα του καφέ και βλακείες, γιατί δίπλα μας είναι. «Καπέλο» 5 ευρώ δεν δικαιολογείτε στην Ελλάδα.

Duomo on my mind
 Πριν την επισκεφτώ, στο άκουσμα της πόλης, μου ερχόταν το Duomo στο μυαλό.  Οκ, έλεγα άλλη μια εκκλησία. Εντέλει ο καθεδρικός ναός αυτός, αποδείχτηκε από τις ωραιότερες εκκλησίες που έχω δει. Και πίστεψε με έχω δει πολλές…

Αυτό που μου άρεσε επίσης πολύ ήταν ο παράδεισος του δέρματος στην υπαίθρια αγορά του San Lorenzo. Μια τεράστια αγορά που απλώνεται σε 3 δρόμους (ίσως και παραπάνω). Δερμάτινα πανωφόρια, τσάντες, γάντια, πορτοφόλια είναι όλα εκεί σε υπέροχα σχέδια και χρώματα. Και το κυριότερο, σε super τιμές. To παζάρι με τους εκάστοτε εμπόρους επιβάλλεται. Φτάσετε τους στα άκρα. Θα πάρετε το προϊόν των ονείρων σας σε τιμή κάτω του κόστους. Μην αγοράσετε τίποτα χωρίς να το παζαρέψετε. Αν πάλι είστε κατά των δερμάτινων ειδών ούτε από έξω μην περάσετε….

Zaza, όπως λέμε cheesecake!Tο ονειρεμένο cheesecake!

Στην πλατεία που τελειώνει η αγορά, υπάρχει μια trattoria. Η trattoria Zaza.  Μην φύγετε από την Φλωρεντία αν δεν δοκιμάσετε το cheesecake, παρέα με ένα μόνο espresso. Ήταν ένα από τα καλύτερα γλυκά που έχω δοκιμάσει ποτέ. Το εσπρέσο κοστίζει 1 ευρώ και το γλυκό 7. Αξίζει η επίσκεψη και παίρνεις και μια ανάσα από τα ψώνια του San Lorenzo. 

Το θαυμάσιο με τη Φλωρεντία είναι πως περπατάς στους λιθόστρωτους δρόμους της όλες τiς ώρες της ημέρας και της νύχτας χωρίς φόβο. Στην πόλη-υπαίθριο μουσείο, περπατούν κομψοί άνθρωποι σαν να βγήκαν από τα φύλλα της Vogue και κυκλοφορούν όλοι πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν σε ότι πληροφορία ζητήσεις. Επιπλέον για όσους το κατέχουν το χρήμα είναι μια πολύ ωραία πόλη για shopping. Αν δεν το κατέχεται (το χρήμα), αφήστε το καλύτερα. Πηγαίνετε στο Μιλάνο. Στο επόμενο επεισόδιο θα μιλήσουμε και για τα outlet εκεί και την απόγνωση μου μπροστά σε 5 παπούτσια μάρκας Gucci, Moschino κλπ. Επιπλέον για όσες αγαπούν τα καλλυντικά, μια επίσκεψη από το οικονομικό κατάστημα-αλυσίδα KIKO, δεν έβλαψε καμία. Προτιμήστε τα βερνίκια νυχιών και τις σκιές. Τα βρίσκεις μόνο Ιταλία. Καθώς είναι local προϊόν.

Ακόμη για τους λάτρεις της μόδας, η Φλωρεντία έχει 2 μουσεία έκπληξη. Το Gucci museo και το μουσείο αφιέρωμα στον Ferragamo. Το πρώτο σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Η ιστορία του διάσημου οίκου ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας μέσα από αντικείμενα και συλλεκτικά κομμάτια του Gucci προσφέροντας ταυτόχρονα μια εικόνα της μόδας του διάσημου οίκου ανά τα χρόνια, μέσα από μοναδικά συλλεκτικά αντικείμενα όπως την κιθάρα του The Edge του συγκροτήματος U2, το φουλάρι της πριγκίπισσα του Μονακό Grace Kelly κλπ. Επιπλέον στην έκθεση υπάρχουν και φορέματα των Όσκαρ. Της Blake Lively,   Cameron Diaz κλπ.  Όσον αφορά το δεύτερο μουσείο, ανακαλύπτεις τον έρωτα του Feragammo για τα παπούτσια και τα γυναικεία πόδια. Εισέρχεσαι στον κόσμο του σχεδιαστή κατεβαίνοντας τα σκαλιά με κατεύθυνση το lux υπόγειο δίπλα από το κατάστημα Φεραγκάμο (όλο το οικοδομικό τετράγωνο ανήκει στην επιχείρηση) και αντικρίζεις υπαλλήλους κομψά ντυμένους να σε υποδέχονται με χαμόγελο.

Όλη η ιστορία του οίκου ξεκινά από τα πρώτα βήματα του σχεδιαστή και καταλήγει μέχρι το τέλος μέσα από καλαπόδια, παπούτσια έργα τέχνης, ειδικές παραγγελίες του για διάσημες σταρ, για ταινίες και ειδικές εμφανίσεις. Επίσης πέρα από την έκθεση παπουτσιών το μουσείο φιλοξενεί και άλλες παροδικές εκθέσεις που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Για όσους λατρεύουν τα παπούτσια και την μόδα είναι στο σωστό μέρος. Περισσότερα στο: http://www.ferragamo.com

Δεν  θα σας αναλύσω τα γνωστά μέρη της Φλωρεντίας καθώς αυτά είναι πολύ γνωστά και τουριστικά και με μια αναζήτηση στο Google μπορείτε να τα βρείτε πανεύκολα. Θα προτείνω στους τρελαμένους με την τέχνη, μια επίσκεψη στην Βασιλική της Santa Croce, θα σας δώσει μεγάλη ικανοποίηση καθώς εκεί μέσα υπάρχει μεταξύ άλλων ο τάφος-υπερπαραγωγή του Μιχαήλ Άγγελου. Αλλά και του Γαλιλαίου, του Μακιαβέλι και το κενοτάφιο του Δάντη.

Piazzale Michelangelo. 
Επιπλέον μην αμελήσετε να ανεβείτε το λόφο του Μιχαήλ Άγγελου, γνωστό και σαν Piazzale Michelangelo. Μου βγήκε η πίστη βέβαια, γιατί μιλάμε για πολύ ανηφόρα και πολύ σκαλί αλλά άξιζε τον κόπο. Είναι μοναδική η ηρεμία στην κορυφή, στο τέρμα της ανηφόρας. Βγαίνεις σε ένα νεκροταφείο (κυριολεκτικά ηρεμία) και έπειτα ο δρόμος οδηγεί σε μια εκκλησία. Από την εκκλησία η θέα είναι μοναδική. Όλη η Φλωρεντία στο πιάτο! Επιπλέον κατεβαίνοντας περνάς και από έναν βοτανικό κήπο με τριαντάφυλλα, διάσπαρτα αγάλματα και διάφορα τρελά και μυστήρια άνθη για να καταλήξεις στην πλατεία του Μικελάντζελο και στο μπρούντζινο αντιγραφή διάσημο άγαλμα του τον Δαβίδ. Το αυθεντικό είναι στο μουσείο Galleria dell’ Accademia.

Βράδυ παρέα με ένα Chianti

Για όσους θέλουν να απολαύσουν ένα ωραίο Chianti το βράδυ, η ιδανικότερη επιλογή είναι η πλατεία Santo Spirito. To πρωί δεν σου γεμίζει το μάτι, αλλά το βράδυ γίνεται χαλασμός κυρίου. Αξίζει. Το Volume café είναι ότι καλύτερο. Από καφέ, γλυκά, κρασιά και apperitivo (δηλαδή τρώμε ότι έχει ο μπουφές σε σούπερ τιμή) είναι ένα από τα ωραιότερα μαγαζιά για έξω στη Φλωρεντία. Μουσική και κόσμος επίσης σημειώσατε χ. Κοινώς τέλεια. Επιπλέον λίγο πριν την πλατεία υπάρχει και μια πιτσαρία όπου θα την αναγνωρίσετε από το πλήθος κόσμου που συνωστίζεται μέσα… για ένα κομμάτι πίτσα. Αφράτες πίτσες με ότι λαχταράτε σε super prices. Το μειονέκτημα είναι πως ανοίγει στις 5 και για να βρεις τραπέζι πρέπει να κάνεις προσευχές. Αλλά αξίζει τον κόπο.

Για τους «κυριλέ» βραδινούς τύπους η πλατεία Piazza della Repubblica, είναι ο ιδανικός προορισμός. Είναι από τις ομορφότερες πλατείες της πόλης, με χαρακτηριστικό αξιοθέατο το Arcone (αψίδα φλωρεντίνικης αρχιτεκτονικής). Αν προχωρήσετε κάτω και ευθεία  μέσα από την αψίδα βγαίνει στην high γειτονιά της Φλωρεντίας, με τα καταστήματα γνωστών οίκων μόδας παγκοσμίως. Επίσης σε εκείνους τους δρόμους βρίσκονται και σικ μαγαζιά για ποτό το βράδυ.

Τη Φλωρεντία θα την έχω πάντα στο μυαλό μου σαν την πόλη που ηρεμεί το πνεύμα και το μυαλό. Περπατώντας μόνη μου στα στενά της και με ένα χάρτη στα χέρια, ανακάλυψα υπέροχα πράγματα να «σκάνε» μπροστά στα μάτια μου και εκεί που δεν το περίμενα. Μια πόλη μουσείο. Ένα μουσείο μέσα στην πόλη. Τόσα να δεις, να γευθείς και να απολαύσεις. Σήμερα το βράδυ διαβάζοντας το κείμενο του N. Geographic, σκέφτηκα το τελευταίο βλέμμα που έριξα στον τρούλο του Μπουοναρότι φεύγοντας από την πόλη για το αεροδρόμιο.  Φλωρεντία! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;