Snowman: Ένας επιφανειακός Xάρι Χόλε

Οκτωβρίου 26, 2017

Δεν θα αρχίσω με τα γνωστά “το βιβλίο ήταν καλύτερο” και καμία σχέση η ταινία με αυτό και άλλα τέτοια, γιατί ας μην ξεχνάμε πως όλες οι κινηματογραφικές ταινίες που βασίζονται σε βιβλία, δεν είναι πιστές αντιγραφές.

KEIMENO: ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΚΟΝΔΡΑΝΗ

Είναι δυο εντελώς διαφορετικά θέματα. Όπως σε όλες τις κινηματογραφικές παραγωγές, επαναλαμβάνω πως απλώς βασίζονται στα βιβλία και τα σενάρια τους γράφονται από την αρχή για να γίνουν ταινίες. Δεν παίρνουν το βιβλίο και ανοίγουν την κάμερα, συνεπώς δεν πρέπει να συγχέουμε ποτέ βιβλίο και ταινία. Οι σεναριογράφοι παίρνουν την ιδέα και την πλάθουν.
Ο «Χιονάνθρωπος» λοιπόν του Thomas Alfredson είναι παρμένος από το βιβλίο του Jo Nesbo από την αστυνομική σειρά με πρωταγωνιστή τον ντετέκτιβ Χάρι Χόλε. Και ξεκινώντας να σας πω πως αποτελεί ένα φιλμ με υπέροχη φωτογραφία.

Η χιονισμένη Νορβηγία περνά από τα μάτια σου και σου δίνει την αίσθηση της παγωμάρας του τοπίου και του τρόμου της υπόθεσης δίνοντας το σωστό μήνυμα που θέλει να περάσει ο Dion Beebe υπό τη συνοδεία της μουσικής του Marco Beltrami που δένει αρμονικά και δεν αποσπά τον θεατή.

Η αγωνία και η δράση κρατά μέχρι το τέλος καθώς μην ξεχνάμε πρόκειται για ένα αστυνομικό φιλμ αλλά η αποκάλυψη του δολοφόνου θα έλεγα πως έρχεται κάπως αναπάντεχα και γρήγορα. Δεν βλέπουμε βάθος σε χαρακτήρες και δράση απλώς ο Alfredson είναι σαν να διηγιέται “στο πόδι” μια ιστορία αστυνομικού δράματος μέσα από την κατεστραμμένη ζωή του πρωταγωνιστή του.

Όλοι οι ρόλοι ξύνουν την επιφάνεια των χαρακτήρων και δεν εισχωρούν βαθύτερα σαν προσωπικότητες. Ο Michael Fassbender που υποδύεται τον ντετέκτιβ Χάρι Χόλε που είναι και ο βασικός ήρωας, είναι ένας πολύπλοκος χαρακτήρας του συγγραφέα Jo Nesbo που άνετα ο ηθοποιός θα μπορούσε να αποδώσει σε τόσα πολλά επίπεδα, να τον αναπτύξει και αναλύσει. Αλλά τον “ακουμπά” απλώς και τον προσπερνά. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους χαρακτήρες.
Αν και πίσω από το μοντάζ κρύβονται δυο εκλεκτές κυρίες του Χόλιγουντ και παλιές “καραβάνες” όπως θα λέγαμε στην Ελλάδα, οι Thelma Schoonmaker και Claire Simpson, δυστυχώς κατά την άποψη μου το αποτέλεσμα που δώσανε δεν ήταν το αναμενόμενο και άξιο της φήμης τους. Ένιωσα πως οι σκηνές μεταξύ τους ήταν “κολλημένες” και δεν υπήρχε μια ροή που θα έπρεπε να ενώσει την ταινία μέχρι τέλους.

Θεωρώ πως ο Alfredson ήθελε απλώς να πει μια αστυνομική ιστορία, έχοντας στα χέρια του έναν χαρακτήρα- πρωταγωνιστή σταρ για να δώσει το αλατοπίπερο που χρειαζόταν στο box office. Οι απόψεις διίστανται. Προσωπικά σαν λάτρης του Χάρι Χόλε αλλά και των αστυνομικών ταινιών, δεν θεωρώ πως ο σκηνοθέτης απέδωσε σωστά χαρακτήρες και συνεπώς το τελικό αποτέλεσμα του φιλμ.
Δείτε το trailer και (την ταινία, φυσικά) και τα συμπεράσματα δικά σας: