Justice League Snyder’s cut ή αλλιώς -Πως μπορώ σε τέσσερις ώρες να σώσω όλο το κινηματογραφικό σύμπαν μιας εταιρίας από ένα κυκεώνα δημιουργικών αδιεξόδων , λανθασμένων ηγετικών αποφάσεων και σκληρού μοντάζ.
Την απάντηση επιχείρησαν να δώσουν, λίγο μετά την προβολή της αρχικής εκδοχής του Justice League από τον Joss Whedon, μέσω του hashtag κινήματος #ReleasetheSnyderCut οι απανταχού θαυμαστές της διάσημης ομάδας ηρώων της DC.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΙΚΟΛΑΣ ΤΣΙΩΛΗΣ
Το άχαρο όσο και δύσκολο έργο ενός αποδεδειγμένα ικανού σε τέτοιου είδους ταινίες (βλ.Avengers) σκηνοθέτη όπως ο Joss Whedon, να παραλάβει και να συνεχίσει το ημιτελή όραμα του Zack Snyder, φάνηκε να μην αποδίδει τα μέγιστα.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ο Snyder εγκατέλειψε το project λόγω της κακής ψυχολογικής κατάστασης στην οποία επήλθε μετά την αυτοκτονία της κόρης του Autumn.
Παρόλο που αναφέρεται στα credit σκηνοθεσίας, ο ίδιος δεν είδε την προβολή της ταινίας συμβουλευόμενος την γυναίκα του που εκτελούσε χρέη παραγωγού στο film, καθώς και τον στενό του φίλο Christopher Nolan, με την δικαιολογία ότι το τελικό αποτέλεσμα θα τον στεναχωρούσε πολύ.
Με τα χρόνια, ο πόθος των σινεφίλ για το #ReleasetheSnyderCut απέκτησε δύναμη, έφτασε μέχρι τα στελέχη της Warner, τα οποία αφού αφουγκραστήκαν τους fan καθώς και την προσοδοφόρα δυναμική του εγχειρήματος, προχώρησαν εντέλει στην ανακοίνωση της νέας ταινίας το 2020.
Η πολυαναμενόμενη πρεμιέρα της τετράωρης ταινίας έγινε μέσω της πλατφόρμας του HBO Max και προκάλεσε κύματα θετικών αντιδράσεων και ενός τεράστιου hype μέσω ειδήσεων και social media.
Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Warner Bros έχει δημιουργήσει director’s cut υπό την πίεση του κοινού διότι κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και με το Superman 2 του 1980.
Η ταινία ξεδιπλώνει αρχικά μέσα σε ένα έξτρα δίωρο τους χαρακτήρες, καθώς και την πλοκή που δεν μπόρεσε να χωρέσει η αρχική εκδοχή ,εισάγοντας εντελώς διαφορετικά καρέ , νέες όμορφες σκηνές γεμάτες με ανανεωμένα οπτικά εφέ και φωτογραφία , παράλληλα με επεξηγηματικούς διαλόγους στους ήρωες οι οποίοι πριν είχαν ελάχιστη παρουσία και δημιουργούσαν κενά, έως προς τον ρόλο τους και την σημασία τους, στην δομή της ιστορίας.
Το φιλμ προβλήθηκε σε κινηματογραφικό format 4:3 ώστε να μην χαθεί η παραμικρή λεπτομέρεια αφού είχε γυριστεί αρχικά με αυτό το προφίλ και οποιαδήποτε αλλαγή θα έκοβε στοιχεία από την εικόνα και παράλληλα χρησιμοποιήθηκε ένα νέο soundtrack από τον Junkie XL .
Εικάζεται ότι ο Snyder δεν πληρώθηκε για αυτή την ταινία ,κρατώντας όλο τον δημιουργικό έλεγχο, ώστε να μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα, προς τέρψιν των φαν και παράλληλα δεν χρησιμοποίησε κανένα από τα καρέ που τράβηξε ο Whedon.
Μεγάλη έμφαση δόθηκε στα πρόσωπα του Flash και κυρίως του Cuborg, οι οποίοι πλέον αποκτούν βάθος και πιο ενεργή δράση στην εξέλιξη της ιστορίας και ιδιαιτέρως στην κορύφωση της μέσα από τις πράξεις τους.
Ανανεωμένη είναι και η εμφάνιση του κεντρικού κακού Steppenwolf με νέα πανοπλία , διαφορετικά επεξεργασμένη φωνή, πριν ουσιαστικά αλλάξει στην έκδοση του Whedon ,μα πιο σημαντικά, μια φρέσκια μάτια στο ηθικό του ανάστημα του χαρακτήρα , με σκοπό και νόημα στη δράση του .
Ευχάριστη έκπληξη προς ικανοποίηση όλων των θαυμαστών ,το ντεμπούτο του Darkeseid ο οποίος αναλαμβάνει ουσιαστικά πλέον – έστω και με ελάχιστη εμφάνιση – τη θέση του ισχυρότερου εχθρού στον φανταστικό κόσμο της DC , καθώς και αρκετών ακόμα σούπερ ηρώων που είχαν κοπεί από την πρώτη ταινία.
Ο Snyder κράτησε για το τέλος άλλη μια μεγάλη στιγμή για τους θεατές αφού γύρισε πέρσι μια ξεχωριστή σκηνή αποκλειστικά για το Cut και στην οποία μας μεταφέρει σε ένα μελλοντικό παράλληλο σύμπαν εμπλουτισμένο από καινούργιες παράδοξες συμμαχίες με γνώριμα πρόσωπα όπως του Τζόκερ του Jared Leto και του Deathstroke του Joe Manganiello.
Ίσως το πρώτο πράγμα που διερωτάται κανείς μετά το πέρας και των 6 κεφαλαίων που απλώνονται σε διάστημα τεσσάρων ωρών και δυο λεπτών είναι αν δικαιώθηκε ο Snyder στο μεγαλεπήβολο αυτό εγχείρημα .
Το σίγουρο είναι ότι όλο το έργο διανθίζεται με στοιχεία και πράξεις που επιδιώκουν ακριβώς αυτήν την δικαίωση -πολλές φορές υπέρ του δέον .
Σε σχέση με την πρώτη έκδοση, εδώ ο Snyder κατάφερε να δώσει ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα στη δομή και ροή του έργου και να απαντήσει στα πιο πολλά ερωτήματα που είχαν τεθεί.
Αν δούμε το όλο σχέδιο από την ρομαντική πλευρά της ικανοποίησης απλά του fandom, χωρίς να λάβουμε υπόψιν τα οικονομικά οφέλη της Warner, τότε η επιτυχία είναι δεδομένη ήδη από την πρώτη ημέρα προβολής της ταινίας, καθώς κατάφερε να πλημμυρίσουν με διθυραμβικά σχόλια τα social media και πολλές σελίδες κινηματογραφικού περιεχομένου.
Φτάνουμε όμως και στο σημείο που πρέπει να εξετάσουμε το έργο καθαυτού σαν stand-alone ταινία και όχι σαν ένα βαθιά προσωπικό στοίχημα -εκπόνημα ενός ανθρώπου να ικανοποιήσει ευσεβείς πόθους θαυμαστών.
Το μεγάλο πρόβλημα της ταινίας είναι το άνευρο και μη ευρηματικό σενάριο όπου όλα τα γεγονότα συμβαίνουν χωρίς την ύπαρξη σασπένς ή κάποιας στοιχειώδης έκπληξης για τον θεατή εκτός κάποιων ελαχίστων εξαιρέσεων. Οι διάλογοι επίσης εμφανίζονται στο μεγαλύτερο μέρος του έργου σχετικά άχρωμοι και με μια δόση αμήχανου χιούμορ το οποίο σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τα στάνταρ της Marvel. Αποτέλεσμα αυτού είναι σε πολλές περιπτώσεις να μην αποδίδεται ο απαραίτητος ρεαλισμός σε συγκεκριμένες πράξεις και στιγμές των ηρώων ούτε να αναπτύσσεται σωστά ο χαρακτήρας τους.
Παράλληλα ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του Snyder είναι να προσφέρει απλόχερα σκηνές slow motion για να τις τονίσει ή να τους δώσει μια ιδιαίτερη βαρύτητα, εδώ συμβαίνει περισσότερο από όσο αρμόζει στις περιστάσεις και συχνά κουράζει.
Μια βαθύτερη προσέγγιση θα μπορούσε να γίνει και στους δυο βασικούς κεντρικούς ήρωες του Superman και Batman με τον πρώτο να εμφανίζεται πολύ αργά -ίσως και επιτηδευμένα για να δώσει την απαραίτητη προσμονή – δίχως όμως να αναλύεται περαιτέρω και χωρίς να μας εξηγεί την σημασία της μαύρης στολής που επιλέγει να φορέσει. Η αφαιρετικότητα που επιλέγει να χρησιμοποιήσει ο σκηνοθέτης δεν λειτουργεί υπέρ και του Batman ο οποίος στο περισσότερο μέρος εμφανίζεται υποτονικός και πολύ μαλθακός συγκριτικά με το προφίλ του σκοτεινού ήρωα που αντιπροσωπεύει.
Εν τούτοις αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι το φιλμ θα μπορούσε να μικρύνει λίγο σε διάρκεια, κυλάει ομαλά, ευχάριστα και αναμενόμενα στο μεγαλύτερο μέρος του με ένα δεμένο πλέον καστ και με ωραίες, στυλιζαρισμένες σκηνές δράσης και νέων προσώπων που θα ικανοποιήσουν τους περισσότερους.
Να σημειώσουμε ότι στο γενικότερο σύνολο η ταινία αποπνέει μια μελαγχολική διάθεση λόγω της δραματικότητας στις ζωές των ηρώων που αναπάντεχα όμως μπορούμε να την συνδέσουμε με την τραγική προσωπική στιγμή στη ζωή του ίδιου του σκηνοθέτη ο οποίος αφιέρωσε την ταινία στην αδικοχαμένη κόρη του.
Κλείνοντας μπορούμε να πούμε ότι ο Zac Snyder με αυτή την ταινία εισήγαγε έναν μεγάλο αριθμό χαρακτήρων, εξελίξεων και συνάμα νέων αναπάντητων ερωτημάτων στο κινηματογραφικό σύμπαν της DC. Ένα σύμπαν που σύμφωνα με τις δηλώσεις του σκηνοθέτη, ενδεχομένως δεν θα περιλαμβάνει τον ίδιο στο μέλλον.
Notes From Life 