Η Νεφέλη Μούσουρα είναι μια διεθνής κλασική πιανίστα, που έχει συνεργαστεί σολιστικά με μαέστρους όπως ο Christoph Eschenbach και με μουσικούς όπως ο Boris Berezovsky , Sergey Krylov και Ivry Gitlis. Επίσης έχει εμφανιστεί σε κονσέρτα για πιάνο με σημαντικές ορχήστρες της Ελλάδας και του εξωτερικού, όπως η Orchestre de l’le de France στο Παρίσι, η Israeli Raanana Symphonette στο Τελ Αβίβ, η I Maestri Orchestra of London, Armonia Atenea Orchestra, η “Mihail Jora» Symphony Orchestra Bacau, η Ορχήστρα Φιλαρμόνια Αθηνών κ.α. Να σημειωθεί πως έχει λάβει πλήθος βραβείων όπως από την Ακαδημία Αθηνών και έχει τιμηθεί με βραβεία σε εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς καθως επίσης και με υποτροφίες απο ιδρύματα όπως: το Ιδρυμα παιδείας και ευρωπαϊκού πολιτισμού, ο Συλλογος φίλων της μουσικής, το Ωνάσειο ίδρυμα, το Gina Bachauer Foundation.
Συνεργάζεται με διεθνή φεστιβάλ στη Γαλλία, στην Κορέα, στην Κίνα, στη Ρωσία, τις Η.Π.Α , την Ιταλία και την Αυστρία και μεταξύ άλλων έχει πραγματοποιήσει ηχογραφήσεις και βιντεοσκοπήσεις για το ελληνικό και το αυστριακό ραδιόφωνο και τηλεόραση.
Αυτή τη φορά συνεργάζεται με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης στη συναυλία «Στον κόσμο του Σεργκέι Ραχμάνινοφ» τιμώντας έτσι τα 150 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου αυτού δημιουργού.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΚΟΝΔΡΑΝΗ
Πότε και πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για το πιάνο;
Δεν ξεκίνησε μια συγκεκριμένη στιγμή ή με ένα γεγονός. Προέκυψε φυσικά καθώς έκανα από μικρή ηλικία πιάνο. Ήταν της μαμάς μου επιθυμία στην αρχή, όταν το ξεκίνησα στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων, αλλά στην πορεία το αγάπησα. Ένιωσα πως έχει να μου πει πράγματα, πως μπορώ να εκφράζομαι μέσα από το πιάνο, οπότε δεν μπορώ να πω πως ήταν μια στιγμή. Προέκυψε φυσικά, από αυτό το οποίο ένιωθα, όπως περνούσαν τα χρόνια, για το πιάνο.
Είχατε κάποιον να σας εμπνεύσει στην πορεία για να το αγαπήσετε; Κάποιον συνθέτη, κάποια αγαπημένη μουσική, κάποιον-α πιανίστα;
Το ίνδαλμα μου ήταν η Μαρία Κάλλας. Η οποία δεν ήταν πιανίστα, αλλά μια καλλιτέχνης η οποία με άγγιζε πάντα από παιδί. Δηλαδή έκλαιγα, τρελαινόμουν γι’ αυτήν. Υπήρχαν άνθρωποι ορόσημα που με επηρέασαν και με ενέπνευσαν. Όπως ο Βλαντίμιρ Γκόροβιτς ο μεγάλος πιανίστας, που από μικρό παιδί με μάγευε. Γενικά όμως αυτές οι στιγμές μαγείας που σου χαρίζουν οι μεγάλοι καλλιτέχνες σε μικρή ηλικία δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να τις ξεπεράσει. Και πάντα επιστρέφει εκεί και πάντα αυτό ονειρεύεται μέσα του.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο έργο που έχετε παίξει μέχρι σήμερα;
Κάθε φορά είναι αυτό που έχω να παίξω. (γέλια) Αυτό που έχω να ετοιμάσω.
Σωστά! Εσείς έχετε βραβευτεί αρκετές φορές ως τώρα στην καριέρα σας, με σημαντικά βραβεία. θεωρείτε πως τα βραβεία είναι ο αυτοσκοπός του καλλιτέχνη ή βοηθάνε απλώς την πορεία του; είναι ένα εργαλείο για την επιτυχία;
Ε, βέβαια και δεν είναι αυτός ο σκοπός. Είναι απλά ένα χτύπημα στην πλάτη πως σου δείχνει πως μάλλον είσαι σε καλό δρόμο. Τίποτα άλλο δεν είναι.
Είναι ας πούμε μια βοήθεια στην επιτυχία, μια εξέλιξη;
Δεν υπάρχει σαφής επιτυχία μέσα σε αυτή τη διαδρομή. Είναι μια συνεχής διαδικασία εξερεύνησης στην οποία δεν κατέχεις ποτέ κάτι. Δεν νομίζω ότι ποτέ σαν πιανίστα κάποιος νιώθει ότι κατέχει κάτι, γιατί είναι, λίγο να το διατυπώσω όπως το νιώθω, κάθε μέρα και μια κατάκτηση. Κάθε μέρα. Δεν μπορείς ποτέ να νιώσεις πως Α! έφτασα! Μπορεί να νιώσεις πως είσαι στο σωστό δρόμο, αλλά δεν μπορείς να νιώσεις -ότι εγώ προσωπικά- φτάνω κάπου. Ποτέ. Είναι μια διαρκής πορεία, γι’ αυτό είναι και γοητευτικό όλο αυτό. Οπότε η οποιαδήποτε διάκριση, δεν μπορεί να καταχωρηθεί σαν μια επιτυχία, αλλά σαν ένα μικρό χτύπημα στην πλάτη. (γέλια) Ωραία, πάμε παρακάτω. Τι έχει αύριο; Έχεις πάντα παρά πολύ δουλειά, προσωπική δουλειά να κάνεις με τα έργα αυτά, είναι τόσο σπουδαία και δύσκολα και δεν μπορείς να πεις πως τα έχω κατακτήσει, είσαι πάντα σε μια διαδρομή, σε μια διαδικασία.
Πώς επιλέγετε το πρόγραμμα για μια συναυλία;
Άλλοτε μας ζητούνται πράγματα και άλλοτε έχω το περιθώριο να επιλέξω εγώ. Όταν επιλέγω εγώ νομίζω πως έχει να κάνει με τη διάθεση μου πιο πολύ και ανάλογα με το τι έχω την εκάστοτε περίοδο ανάγκη να παίξω περισσότερο. Με ρομαντικούς συνθέτες ή από το κλασικό ρεπερτόριο. Κάθε φορά όμως είναι περισσότερο θέμα διάθεσης.
Στη συναυλία του Σαββάτου, με την σύμπραξη σας με την ΚΟΘ, ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ ήταν δική σας επιλογή ή της ορχήστρας;
Ήταν της ορχήστρας καθώς φέτος το 2023 είναι έτος Ραχμάνινοφ καθώς γιορτάζουμε τα 150 χρόνια από την γέννηση του και νιώθω μεγάλη τιμή που με κάλεσε η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης να συμμετέχω σε αυτό το κονσέρτο. Είναι μια από τις πιο σπουδαίες ορχήστρες της χώρας μα και το κονσέρτο είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Ένα βαθιά ρομαντικό κονσέρτο υπέροχο, με πολύ πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Επιπλέον βρίσκομαι και σε μια ανάλογη συναισθηματική ανάγκη, οπότε αυτή η πρόταση με χαροποίησε ιδιαίτερα. Νιώθω τιμή, ευθύνη και χαρά γι΄ αυτή τη σύμπραξη.
Τι άλλο θα ακούσουμε σε αυτή τη συναυλία;
Η συναυλία είναι ένα γενικό αφιέρωμα στον Ραχμάνινοφ. Από εμένα δεν θα ακούσετε κάτι άλλο. Το κονσέρτο καλύπτει τη μισή συναυλία. Από εκεί και πέρα θα είναι η Ορχήστρα με τον εξαιρετικό μαέστρο Βλαδίμηρο Σιμεωνίδη που θα παίξουν την Παθητική Συμφωνία (την Έκτη) του Τσαϊκόφσκι. Να πούμε πως ο Τσαϊκόφσκι ήταν ένας συνθέτης που θαύμαζε ο Ραχμάνινοφ και επηρεάστηκε πολύ από αυτόν. Και γι΄αυτό η συναυλία λέγετε “Στον κόσμο του Σεργκέι Ραχμάνινοφ”. Ο Τσαϊκόφσκι ήταν μια μεγάλη έμπνευση για τον Ραχμάνινοφ.
Εσείς θα παίξετε μόνο το κομμάτι του Ραχμάνινοφ;
Ναι σωστά, το κονσέρτο νούμερο 1.
Και η ορχήστρα θα συμπληρώσει το δικό σας το κομμάτι;
Δεν θα με συμπληρώσει. Θα παίξει το δικό της κομμάτι. Η συναυλία χωρίζεται σε δυο μέρη. Το κομμάτι του Ραχμάνινοφ για πιάνο και ορχήστρα και η σολίστ θα είμαι εγώ και στο δεύτερο μέρος η Ορχήστρα θα αναλάβει ολοκληρωτικά με την συμφωνία του Τσαϊκόφσκι.
Ουσιαστικά η καριέρα σας έχει χτιστεί στο εξωτερικό. Έχετε συνεργαστεί με διάσημα ονόματα και ορχήστρες έξω. Πως ήταν αυτή η εμπειρία σας μέχρι στιγμής; Και επίσης πιστεύετε πως στην Ελλάδα υπάρχει χώρος για νέους πιανίστες; υπάρχουν σχολές, υποδομές για να ανθίσει ένας νέος στο χώρο;
Στην Ελλάδα σίγουρα υπάρχει παρά πολύ ταλέντο και αυτό είναι η μεγαλύτερη προϋπόθεση για το οτιδήποτε. Προφανώς δεν υπάρχουν και οι ιδανικότερες υποδομές και συνθήκες στη χώρα μας αλλά πάντα υπάρχει η ευκαιρία οι νέοι άνθρωποι να συναντήσουν φωτισμένους ανθρώπους στην πορεία τους που θα τους βοηθήσουν. Σίγουρα δεν είναι σε επίπεδο κράτους τόσο οργανωμένο όπως είναι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά υπάρχει υλικό και μια νέα γενιά πολύ δραστήριων μουσικών και ταλαντούχων νέων. Πάντα υπάρχει μαγιά εδώ.
Η δικιά σας εμπειρία; του εξωτερικού;
Είναι απαραίτητο ένας νέος μουσικός να βγει και προς τα έξω. Γιατί όπως και να το κάνουμε προήλθε από τον Κεντροευρωπαϊκό χώρο η κλασική μουσική. Οπότε πρέπει ο μουσικός να έρθει σε επαφή με αυτόν τον χώρο και να πάρει ερεθίσματα. Στη Γερμανία, στην Αυστρία, στη Ρωσία, στη Γαλλία, μέσα εκεί που αναπτύχθηκε πολύ η κλασική μουσική. Θεωρώ ότι είναι σημαντικό αυτό αλλά από εκεί και πέρα πιστεύω πως είναι προσωπικό ταξίδι η εξέλιξη και πως αντιμετωπίζει κανείς τα ερεθίσματα που έχει δεχθεί.
Επόμενα επαγγελματικά σχέδια; Θα σας δούμε κάπου αλλού πέρα από τη συνεργασία με την ΚΟΘ;
Ναι βέβαια, στην Αθήνα, με τον Βλαδίμηρο Συμεωνίδη συνεργαζόμαστε ξανά, με την Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων μετά από την συναυλία της ΚΟΘ, Έπειτα θα με ξαναδείτε στη Θεσσαλονίκη στο Φεστιβάλ Πιάνου της πόλης, ως μέρος του Piandaemonium, που είναι μια ωραία σύμπραξη από 12 πιανίστες και μετά σε καλοκαιρινά Φεστιβάλ.
Και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα;
Ναι, βέβαια και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα στην Ιταλία αλλά και σε άλλα μέρη.
Περισσότερα για την συναυλία εδώ.
Notes From Life 